Harry Potter and the twin power ( greek version )

Ραγισμένη καρδιά... ( part 1 )

D: Καλά... Δε σε πιέζω... Όμως, θέλω να σε ρωτήσω κάτι...
Ε: Πες μου...
D: Έχουμε ξαναγνωριστεί???

Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι και ναι!

Ε: Γιατί το λες αυτό???
D: Δεν ξέρω... Μου φαίνεσαι... Οικεία...
Ε: Δεν ξέρω τον λόγο... Δε νομίζω πως γνωριζόμαστε... Βασικά, εγώ είχα ακούσει το όνομά σου, αλλά δε νομίζω να είχαμε γνωριστεί παλιά...

ΕΊΣΑΙ ΗΛΊΘΙΑ?!

Σκάσε! Ξέρω τι κάνω!

ΠΟΛΎ ΑΜΦΙΒΆΛΛΩ!!!

Ε, εσύ, που με εμπόδιζες να επικοινωνήσω μαζί της... ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ, ΠΑΡ' ΤΗ ΠΊΣΩ!!!

Αχάριστη...

Σκάσε, είπα!

D: Ναι... Συγνώμη... Δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκα αυτό... Με συγχωρείς...
Ε: Σιγά καλέ... Δεν έκανες και έγκλημα...
D: Ναι... Απλά... Δεν ξέρω...

Με κοίταξε, αλλά εγώ όχι... Δεν αντέχω... Δε θα αντέξω να τον κοιτάξω και να βλέπω το απόλυτο τίποτα...

D: Κοίταξέ με...

Με πλησίασε και έβαλε απαλά το χέρι του στο πηγούνι μου, για να γυρίσω να τον κοιτάξω... Όταν τον κοίταξα, είδα πως οι κόρες των ματιών του είχαν μεγαλώσει... Φαινόταν περίεργος...

D: Κοίτα με στα μάτια και πες μου πως δεν έχουμε ξανασυναντηθεί...

Ήταν ολοφάνερο πως δε με πίστεψε... Είναι ο μόνος που καταλαβαίνει πότε λέω την αλήθεια και πότε όχι...

Ε: Συγνώμη... Αλλά... Δεν...

Δε μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια και να του πω ψέματα... Απλά δε μπορώ... Είναι πολύ δύσκολο να κοιτάς τον άνθρωπο που αγαπάς στα μάτια και να του λες ψέματα... Πάρα πολύ δύσκολο...

D: Πες κάτι... Μία κουβέντα μόνο...
Ε: Ειλικρινά, δεν έχω να σου πω κάτι... Δεν καταλαβαίνω πού πιστεύεις πως θα μας βγάλει αυτή η συζήτηση... Πάντως, σε πληροφορώ πως δε θα μας βγάλει πουθενά...
D: Απλώς απάντησε στην ερώτηση που σου έκανα... Αν δεν απαντήσεις... Δε θα σε αφήσω να φύγεις...
Ε: Και όμως... Έχω ήδη φύγει...
D: Τι???
Ε: Τίποτα... Δεν πρόκειται να καταλάβεις... Αφού δε-

Δεν πρέπει να του το πω...

D: "Αφού δε" τι???

Φαίνεται πολύ μπερδεμένος... Είναι ολοφάνερο πως θέλει εξηγήσεις... Δε μου φαίνεται περίεργο που του φαίνομαι τόσο γνωστή... Κι εμένα μου φαινόταν γνωστός, όταν ήμουν υπό την επήρεια του "Obliviate"... Αδερφές ψυχές... Γι' αυτό είμαστε τόσο οικείοι ο ένας στον άλλον, ακόμα και αν έχουμε χάσει τη μνήμη μας...