11. Bölüm: Sınırın Etrafında

31 9 5
                                    

Uzun bir sürenin ardından tekrar kavuştuk!
Bölümü umarım seversiniz, iyi okumalar.
Karanlık asla son bulmaz...

***

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

***

Soğuk tenime Victor'un sıcacık nefesi değince irkilip bulutlarla kaplı gökyüzüne baktım. Hava yavaştan aydınlanmaya başlayınca üstümü giyip yerden kalktım. Loxias ve Tina gelmemişti. Nerede olduklarını bilmiyordum ama gelmelerini gerekiyordu.

Etrafta derin ve keskin bir koku vardı. Kokunun kaynağını bulmak için ormanın içlerine girecektim ki Victor mırıltıyla uyandı.

"Günaydın." Dedi kısık sesle.

"Günaydın," dedim, "Victor nerede kaldılar onlar?"

Yüzünü buruşturup, "kimler?" dedi. Yüzüne hayretle bakıp, "Loxias ve Valentina tabi ki!" diye çıkıştım.

Cidden bazen hiç anlayamıyorum. Victor ile çok toksit bir bağımız vardı. Gözlerini devirdi ve çıplak bir şekilde ayağa kalktı ve rahat bir şekilde üzerini giyindi. Dikkatimi çeken şey Victor'un sırtındaki büyük geniş ve derin bir yara oldu. Sanki kırbaç vurulmuş gibiydi ama daha derin ve keskindi.

Yanına yaklaştım ve o sırtı dönükken yaraya dokundum. Birden irkildi ve hemen geri çekildi. Elim havada kalmış şekilde ona baktım. Yüzünde öfke ve acı karışımı bir ifade vardı.
"Nasıl oldu?" dedim yarayı işaret ederek.
Pantolonunu altına geçirdi ve hafif tozla kaplı gömleğini elinde aldı.

"Ufak bir yara sadece, kazayla oldu, dert etme." Dedi tok sesle.

"Ne tür bir kaza böyle derin ve garip bir yaraya yol açtı?" diye sordum.

Derin bir iç çekip "Savaş izi Yalene, sadece bu. Büyütmene gerek yok." dedi.

Öyle bir yaraya benzemiyordu. Daha çok kasıtlı yapılan bir kesikti. Nasıl olur da öyle bir kesik kazayla olur? Hiç mantıklı değil... hem de hiç!
Victor bana bakmayıp "Onları aramaya çıkmalıyız," Dedi

"Bence de, şahsen kardeşine hiç güvenmiyorum."

"Bende..." diye karşılık verdi.

Kardeşiyle arasında olan bu anlaşmazlık neydi ki? Loxias'ın ona ne yaptığını merak ediyordum çünkü Victor her onun adını duyunca dişlerini sıkıyor, gözlerini kaçırıyordu.

Victor ayağa kalkıp yürümeye başladı, peşinden gelmem için işaret verdiğinde yerimde kıpraşıp atları işaret ettim, "Atları burada mı bırakacağız?" dedim

KARANLIĞA SIĞINAN IŞIK (DÜZENLENİYOR)Where stories live. Discover now