KOYU TENLİ, AK SAÇLI BİR KIZ KENDİ LANETİ YÜZÜNDEN TÜM İNSANLIĞI TEHDİT EDİYOR!
Zamanın durduğu o gece bir bebek doğmuştu anne rahminden. Kader çoktan çarkını çevirmişti. Denk gelen felâketi durdurabilecek tek melez doğmuştu. Kanlı ay vaktinde kasab...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Karanlık en içten gelen bir şeydi. İnsanın doğasında kötülük varsa bunu bastırması imkansız bir hal alır. Karanlık ve öfke içten içe arzulanan şeydi.
Etrafta garip bir koku oluşmuştu, Victor ağaçların arasından yanıma doğru koşarak geldi. Kasabadan rahatsız edici sesler ve bağırışlar duyuluyordu. En sonunda Victor yanıma gelip dizlerinin üstüne oturdu. Gözleri gözlerimden ayrılmıyordu, dağınık ıslak beyaz saçlarıma baktı ve tekrar gözlerime odaklandı. Kirli sakalı ve gözleri kadar siyah saçları hiç değişmemişti. Kabul edemezsem bile onu özlemiştim.
"Victor," diye fısıldadım.
Victor beni kollarına alıp sardı ve sıcak bedenine yasladı. Vücudu ıslaktı fakat aynı zamanda sıcak ve sertti. Yutkunup ve "Burada ne yapıyorsun?" diye sordum aptalca. Victor acıyla gülümsedi ve anlımı yumuşak dudaklarıyla öptü. Şaşkındım çünkü bana sinirli değildi, benim ona karşı olan sinirim de yok olmuştu. Ama içten içe öfke hâlâ içimde geziniyordu. Çenesini anlıma yaslayıp burnundan nefes aldı.
"Burada ne oldu böyle?" dedi matem kadar soğuk sesiyle.
Gözlerimi kapattım, "Bir mühürlü beni öldürmeye çalıştı," diye cevapladım.
Geri çekilip çatık kaşlarla yüzüme baktı. "Sen iyi misin?" dedi.
Göz yaşlarımı tutamayıp ağladım.
Başımı iki yana sallayarak "hayır." Dedim.
Başımı onun göğsüne yasladım ve yakasını tutup ağlamayı sürdürdüm. Her yer kaos ortamına dönmüş vaziyette biz o göçüğün ortasında oturmuş birbirimize sarılıyorduk. Gözlerimden akan sıcak yaşlar Victor'un gömleğini ıslatmıştı. Victor saçlarımı okşayıp kollarında sarmalıyordu beni.
Arkadan Tina'nın sesi yükseldi, "Yalen Austin ortalıkta yok!" diye bağırdı.
Sesini duyar duymaz ayağa güçlükle kalkıp ona döndüm. Üstü çamur ve yapraklarla kaplanmıştı. Saçları ıslak ve düzdü. Topalayarak onun yanına koştum. Düşmek üzere iken beni tutup ona bakmamı sağladı.
"Kaçmış olmalı," dedim nefes nefese.
Tina tam konuşacak iken köylülerin sesi yükselmeye başladı. Victor yanımıza geldi, Tina onu gördüğünde gözlerini kıstı ve yüzünde hiç mimik olmadan ona doğru baktı.
"Gitmeliyiz!" dedi Victor.
Başımı salladım ve Tina'ya döndüm ifadesiz şekilde oda başını salladı ve ormanın tersine doğru koştuk. Aklıma gelen ilk şeyle durdum.
"Loxias nerede?" dedim telaşla.
Tina önden bana baktı ve "bilmiyorum, ortaklıkla yoktu." Dedi.
