Unkiss Me

32: Nasaan ka?

"Okay ka ba, Ma?" Tanong ko. Umiiyak ako. She smiled at me.

"Yes, baby. But your father needs us." She caressed the part of my face that's swollen. Umiiyak siya. Pinahid ko ang luha niya. Hindi naman nagtagal ay lumapit sa amin ang isang babaeng may hawak din na baril.

"I'm Megan Redantor, SS agent. Kami iyong humahawak ng kaso ng pamilya ninyo." Kumunot ang noo ko. May kaso ang pamilya namin? Anong kaso? Ikukulong ba ako? Si Papa? "'Wag kayong mag-aalala. Dadalhin ko kayo ngayon kung saan dapat kayo magpunta." Wika niya pa. Inalalayan niya si Mama at pinasunod ako. Pumasok kami sa isang van at saka umalis din agad. Hindi ako makakibo.

Anong kaso?

I voiced out my though. The woman looked at me.

"Matagal nang may kaso ang pamilya ninyo. Someon'e trying to finish your lot, Miss Consunji and we're here to prevent that. Mr. Manuelito Sandejas wants all of you dead. Nag-file ng order si Mr. Sancho Consunji two years ago when Mr. Sandejas got out of prison."

Hindi ko kilala si Mr. Sandejas pero kung sino man siya, wala siyang karapatang ipahamak ang pamilya ko.

Nakarating kami sa ospital. Wala na akong pakialam sa hitsura ko. Inalalayan ko na lang si Mama para agad kaming makapunta kay Papa. Nagulat pa ako nang sabihin sa akin ng Megan na iyon kung nasaan ang Papa ko. They know everything and it freaks me out. My father is inside room 425 - natatakot ako. Anong madadatnan ko doon? I was crying. Si Mama ay napakabilis lumakad. Ako naman ay binabagalan ko ng sadya. Bumukas ang pinto. Nanginig ang tuhod kio at parang pinanawan ng lakas ang buong katawan ko nang marinig ko ang frantic na namang sigaw ni Mama.

"Adam!"

Oh my god...

Nag-uunahan ang mga luha ko. Ayoko. Ayokong pumasok. Ayokong makita.

"Adam! Oh my god! Adam!"

Napahawak ako sa pader. Pakiramdam ko ay nawawala ang lakas kong tumayo pati na rin ang katinuan ko. Hindi maari. Hindi pwede ito.

Finally, I got the strength to go inside. I was looking at my father.

"Oh putang ina! Papa!" Sigaw ko nang makita ko siyang nakaupo sa hospital bed and my benda lang sa balikat. Tumakbo ako at niyakap siya nang napakahigpit. My father is alive! My father is fucking alive!

"You scared me, Pa! Akala ko! Si Mama naman kasi kung maka-sigaw akala mo namatayan!"

"Nag-aalala ako eh!" Binatukan ako ni Mama. Papa kissed us both.

"My two favorite girls! I love you both."

Noon ko napansin si Uncle Luke. Pumasok siya sa kwarto ni Papa. Kasunod niya si Uncle Sancho na nakangisi lang. They all look like they're devils and they are ready to kill.

"Akala ko mamatay si Adam." Wika ni Tito Lukas. "Sinabi ko sa kanya na mag-hi na kay Apollo." He gave us that menacing smile. "But I'm so glad you're here, brother. We'll kill the motherfuckers who did that."

"It's been done. The SS are on it. Sandejas is going down. Yto's making sure about it. I called Hermes and he's reviewing all the footages at the hotel since last night."

Si Uncle Sancho ang nagsasalita. Hindi ko maintindihan. Ano bang nangyayari? Bakit kami hinahabol at sinong gustong pumatay sa pamilya ko?

"What happened?" I asked. "Hinarang kami ni Mama, Uncle. Buti na lang dumating si Megan, she saved us." Paliwanag ko. "And what happened to Papa?"

"Your father almost died." Wika ni Uncle Sancho. "He took the bullet that was for me, he save my life. But he was saved too." Pagpapatuloy niya.

"Sino?" Mom and I were curious.