မရေတာ့ အခုအရင္ကထက္ပိုျပီး ခ်စ္ရမယ္။
ကေလးနဲ႔လက္မထပ္ရေသးေတာ့ ဟိုေကာင္က ေၾကာင္ခ်င္ေၾကာင္အံုးမွာ။
မျဖစ္ဘူး ကေလးစီကိုအျမန္သြားျပီး ပိုခ်စ္မွျဖစ္မယ္။
"ကိုယ့္အခ်စ္ေလး"
"omma လန္႔လိုက္တာဦးခ်န္းကလဲ"
"ဒီေလာက္ခ်ိဳခ်ိဲသာသာေလးေခၚတာကိုလန္႔တာလား အခ်စ္ေလးက"
"ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေလ
ဦးခ်န္းဗိုက္ဆာျပီလား ခဏေစာင့္
ျပီးေတာ့မယ္"
"အင္း ကိုယ္က ကေလးနဲ႔အတူတူစားခ်င္တာေနာ္"
"အတူတူစားမွာေလ ဦးခ်န္းရဲ႕"
"မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ေျပာတာ တစ္ပန္းကန္ထဲအတူတူစားမယ္ေျပာတာ"
"ဦးခ်န္းကလဲ အျမဲတမ္းကိုယ့္ပန္းကန္နဲ႔ကိုစားတာပဲေလ ဘာေတြစိတ္ကူးေပါက္ျပန္တာလဲ"
"ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔တစ္ပန္းကန္ထဲအတူတူစားရင္
အရင္ကထက္အခ်စ္တိုးတယ္တဲ့ ကေလးရဲ႕
ေနာ္ အတူတူစားမယ္ေနာ္"
"ဦးခ်န္းကလဲ"
"ေနာ္လို႔ လုပ္ပါကေလးရယ္
စားရေအာင္ပါ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား"
"ခ်စ္တာေပါ့ ဟြန္းကဦးခ်န္းကိုမခ်စ္ဘဲေနပါ့မလား"
"အဲ့ဒါဆို အတူတူစားမယ္မဟုတ္လား"
"စားပါ့မယ္ဗ် ေဟာဒီက က်ေနာ္ခ်စ္ခ်စ္ၾကီးသေဘာပါ"
"အား…… ကေလးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ကိုယ္ရူးေတာ့မယ္"
အသဲယားစြာ ကေလးကိုပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
ေကာက္ညွင္းထုတ္သာဆို ဆယ္ဟြန္းေတာ့ အိစိညွပ္စိကိုေက်ေလာက္ပါျပီ။
"အသက္ရွဴက်ပ္တယ္ ဦးခ်န္းရဲ႕ လႊတ္အံုး"
"အသက္ရွဴက်ပ္ေနျပီဆိုေတာ့
ေအာက္စီဂ်င္လိုျပီ အသည္းေလး လာကိုယ္ကေအာက္စီဂ်င္ေပးမယ္ ဒီဘက္လွည့္"
ကေလးကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆြဲလွည့္ျပီး အိစက္စက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေပၚသို႔ ခ်န္းေယာလ္ႏႈတ္ခမ္းထပ္တူက်ေပးလိုက္သည္။
(မရေတာ့ဘူး ဘယ္လိုေအာက္စီဂ်င္ေပးလဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့မယ္🤭)
YOU ARE READING
သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)
Fanfiction✨ဦးခ်န္းကိုခ်စ္တယ္✨ဦးချန်းကိုချစ်တယ်✨(4.2.2021)
Extra Part 5
Start from the beginning
