The Inside[The Angel of this Dark World]

Chapter4

*Jake POV*

"Ayusin mo naman Jake- Isa pa!" Sigaw ni Rose saakin sabay hagis ulit nang kunai, na sobrang bilis. Taena eto nanaman kami!

Ginawa ko ang lahat nang makakaya ko para Ilagan ang mga iyon, pero ayun nasaksak padin ako ulit nang mga kunai nya. Nababanas nako sa babaeng ito. Kainis amp! Tinanggal ko ang dalwang kunai na nakabaon saaking hita at braso sabay dahan-dahang naghilom ang mga sugat ko gaya nang kanina. 

"Jake! Umayos kanaman! 5hrs na tayung nagt-training, ngayong araw! Hindi mo manlang maiwasan ang mga kunai na binabato ko! Kanina pa tayong ganito! Isang linggo na halos tayong ganito! Nakakapagod ka namang turuan!" Bulyaw nito saakin na kinakamao ko.

"Satingin mo ikaw lang ang napapagod?...... Ano bang gusto mong kalabasan nang training na ito?!— Sabihin mo!! Dahil ginawa ko naman lahat nang kondisyon mo ah?!- ang sabi mo wag ako dumepende sa kapangyarihan ko, kaya ginawa ko!- Ano pabang gusto mo?! Ano pa?!" hingal na hingal kong sigaw na nakapagpatulala sa kanya.

Naglakad ako palayo sa kanya habang nakakamao ang aking dalawang kamay. Kainis talaga!

Pagdating ko sa bahay nakatingin saakin ang bisita ni Dad. Gaya nang dati hindi ko ito pinansin, wala naman akong pake sa mga taong yoon. Mga mapagpanggap.

Humiga ako sa kama at naramdaman kong nakaupo na si Rose sa sofa. Oo nga pala Teleportation ang isa sa powers nya. Hindi ko ito pinansin hanggang sa dumating si Yaya Mel sa kwarto.

"Oh, nag-away nanaman ba kayung dalawa? Iho naman pagpa-" 

"Pagpasensyahan, nay? Pagpasensyahan?! Wow! Ayan nanaman tayo!!!!  Isang linggo na kaming nagsasanay. In the end of training I'm always wrong! Ginawa koho, lahat nang patakaran nya! Tapos ako pa ang mali?!- Ay Oo nga pala, Kelan bako naging tama?! Ever since ako nalang may mali amputa!- Hindi naba talaga mababago ang takbo nang buhay ko dito sa bwesit na mundo?!"

Hindi ko napansing tumulo ang luha ko dahil sa mga sinambit kong mga salita. 

"Hindi naman sa ganun, iho."

"Eh ano pala nay? Na kulang pa ako sa pasensya?! Na kulang pa yung pagpapasensyang ginagawa ko- simula noong limang taong gulang palang ako hanggang ngayun?!-"

"Tama na, Jake! Sorry na. Walang kasalanan si Manang sa away natin." Mababang tono nang pagsasalita ni Rose na kinagulo ko nang buhok.

"Bahala nga kayu sa buhay nyo!" Huli kong salita sabay lakad palabas ulit nang kwarto.

========================

*Rose POV*

Mukhang kasalanan ko ang lahat nang ito. Masyado akong naging selfish  dahil gusto kong mas lumakas at  gumaling pa si Jake, kahit kanino lalo na sa makakalaban naming dalawa. Parang maging easy lang ang flow nang planong gagawin namin. Gusto kona kasi talaga mayakap ang bunso kong kapatid at umalis sa pilipinas para mamuhay ulit nang payapa.

"Pasensya napo, Manang." Nakayuko kong saad kay Yaya Mel.

"Ano kaba, Iha. Ayus lang.... Sanay nako sa mga ganyan, Hayaan na muna natin siyang mag-isa" Nakangiting saad ni yaya mel na nakahawa saakin para mapangiti din.

Time passed. Wala padin si Jake kaya medyo na alarma ako, dahil nasa kanya nang ang Archangel sword at kayang kaya nasyang maramdaman nang kalaban lalo na't hindi nya pa ito kaya kontrolin. Hayss.

Nasaan kaba Jake.......

Ginamit kona ang Visual powers ko pero hindi ko padin siya mahanap kaya wala akong magawa kundi magpaikot-ikot dito sa kwarto. Pumasok si Yaya Mel dala-dala ang dinner namin ni Jake, kaya naglakas loob akong tanungin siya kung nasaan nayung siraulo nayon............