ŞAH MAT [tamamlandı.]

Bölüm 24✡️

Bölüm 24🔗

"Bir şey mi kaçırdım ben?" diye sordu Esma durgun bir tonla. "Son birkaç gündür Gizem ile seni yakın görüyorum.."

"Ah, sana anlatmayı unuttum, değil mi?" diye sordum alnıma hafifçe vurarak. "Bak şimdi hani ben bu Yağızla Gizem'i görmüştüm ya.."

Baştan sonra, hiçbir detayını atlamadan, sarhoş oldukları o gece de dahil olmak üzere anlattım hepsini. Yüzü şekilden şekile girerken, anlatmamı bitirdiğimde birkaç saniye olayları sindirmek için bekledi.

"Şeytanın aklına gelmez," dedi şaşkınlıkla. "Anlattığına göre Gizem düzelmeye başladı, tamam ama ben hâlâ güvenmiyorum." dedi net bir şekilde. "Yani pek de güvenilecek bir şey yapmadı. Size çektirdikleri ortada, hemen kendini kaptırmanı istemem. Sonrasında üzülen sen oluyorsun."

"Biliyorum.." dedim sessizce. "Sadece bu sefer gerçekten güvenmek ve inanmak istiyorum. En azından denemek istiyorum. Bence Gizem bu olanlardan ve yaşadıklarına bakılırsa bir şansı hak ediyor."

Yüzü düştüğünde sessiz kalmış öylece elleriyle oynuyordu. "Esma?" dedim dikkatle yüzüne bakarak. "İyi misin?"

Sıkıntılı bir nefes verdi. "Dürüst olacağım." gözlerimin içine baktı. "Gizemle aranız eskisi gibi olursa benden uzaklaşır mısın?"

Sorduğu soruyla afallamıştım. "Ne?" dediğimde tekrar etti sorusunu.

"Gizemle çok eski dostsunuz. Benden daha çok seviyorsun onu.. Eğer eskisi gibi olursanız, benden uzaklaşır mısın? Uzak durur musun?"

"Kafayı mı yedin sen?" kaşlarımı çattım. "Neye göre onu daha çok sevdiğimi düşünüyorsun? Tanıma süresine göre mi yorum yapıyorsun? Bazen 1 yıllık tanıdığın arkadaşların, 10 yıllık tanıdıklarına bedeldir,  Esma. Sevilmenin süreyle alakası olmaz."

"Yani?" dedi beklentiyle.

"Gizemle eskisi gibi olamam, bu çok zor zaten.. Olsak bile, senin yerin bende apayrı. Seni çok seviyorum. Bunu fazla belli etmiyorum, biliyorum ama gerçekten seni çok seviyorum. Uzaklaşma gibi bir şey söz konusu olamaz. Lütfen bu düşünceleri sil kafandan."

"Özür dilerim," dudaklarını büzdü. "Sanırım seni Gizem'den kıskanıyorum ve sana sürekli Gizem'i kötüleyip aklını karıştırıyorum.."

"Yanlış bir şey yapmıyorsun, sadece Gizem'in yaptıklarını bana hatırlatıyorsun. Bu yanlış değil, tüm bunları ben de biliyorum zaten.."

"Olsun," omuz silkti. "Ben yine de özür dilerim. Seni seviyorum," kollarını sıkıca bana doladı. "Hatta, seni çok seviyorum! Sen benim en yakın arkadaşımsın!"

Gülümsedim.  "Sen de benim!"

"Konuşmanızı bölmek istemezdim ama," Yağız'ın sesi kulaklarıma dolarken, arkamı döndüm hızla. Evin ilerisindeki parkta oturuyorduk ve annem evdeydi. Umarım bizi görmezdi. "Bölmek zorundayım."