Possessively Owned by Messiah

Chapter 8

AIDEN'S POV

I think I'm now the luckiest guy in the world nang pinayagan akong manligaw ni Rebecca sa kanya. I will never thought that we're going to be a close friend then suddenly I'm now her suitor.

She doesn't deserve what Isaac and his brother Eli doing to her. Rebecca is such a fragile and innocent woman. She deserve to be happy and free that's why I would not waste this opportunity to love and take care of her.

Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ang sinabi ng kapatid ni Isaac kay Rebecca na hindi daw ako magandang dulot para dito? What does he mean by that? Sa pagkakaalala ko ay wala naman akong ginawang masama sa kapwa tao ko. I'm a carefree and kind person. Ni wala pa nga akong nakakaaway except for Isaac na may gusto rin kay Rebecca.

Napailing nalang ako. Pagkatapos kong maihatid si Rebecca sa kanila ay kaagad na akong umuwi sa condo unit na pinagtutuluyan ko. I drink my Paroxetine medicine na para sa OD ko.

Yes, I have an Obsessive Disorder pero matagal na rin naman akong gumaling sa sakit ko at alam kong hindi na babalik ito as long na regular ang pag-inom ko ng gamot.

This is actually my Abeoji's complication na namana ko. The reason why now he's on South Korea kasama si Eomma ay dahil natrigger na naman ang sakit nito at kailangan niyang magpagaling doon that's why I'm now managing our 2 business here in the Philippines at dito pa rin ako nag-aaral.

I witnessed how my Abeoji became an obsessed to my Eomma. Nasasaktan na niya si Eomma physically dahil sa matinding pagseselos nito sa mga lalakeng katrabaho lang ni Eomma. That's when I'm still in elementary back then. With the help of our relatives in South Korea ay nababantayan na nila si Eomma kung anuman ang pwede pang magawa ni Abeoji sa kanya.

It's funny to think na may OD si Abeoji na nakuha ko rin but I will make sure na hindi ko matitrigger iyon dahil mahal na mahal ko si Rebecca. I don't want to hurt her at kailangan ko lang na sundin ang mga nirereseta sa aking gamot ng Doktor ko para sa tuluyan kong paggaling.

I was confined before in the hospital for almost 2 years dahil sa sakit ko. I'm only 14 that time. Isang araw ay natulala nalang ako nun nang makita ko ang kaklase kong nakahandusay sa sahig ng school namin. He was bleeding na puno ng pasa at sugat ang buong katawan niya. My classmates said that I beated that guy but I can't remember it. Hindi ko alam kung ginawa ko ba talaga iyon o hindi. After that incident ay nagdecide si Eomma na ipaadmit ako sa hospital para tignan ng mga doktor ang kalagayan ko.

I'm sure na okay na talaga ako. I will be the best guy for Rebecca pero kanina nung makita ko ang kapatid ni Isaac na dahilan kung bakit hindi nito masagot ni Rebecca ay nakaramdam ako ng kaunting pagseselos sa kanya.

Rebecca loves him. Sino bang manliligaw ang hindi magseselos at magagalit doon? I have an argue to beat that guy until death pero hindi ko nagawa dahil na rin siguro sa marunong na akong magpigil ng galit ko at gumaling na rin ako sa sakit ko.

Napangiti nalang ako at dumiretso na sa kwarto ko. Tinawagan ko muna si Rebecca para alamin ang kalagayan niya. She said that she's okay at magrereview daw muna siya para sa exams nila bukas. Nagpaalam na ako sa kanya and I said goodluck to her.

Pagkababa ko ng tawag ay kaagad akong nag-open ng Facebook at nilog-in ang account ni Rebecca. Nakilog-in siya dito sa cellphone ko nung time na nakalimutan nito ang phone niya sa locker niya. Gladly that I save her password para may access ako sa account niya.

She have too many friend requests and message requests and the majority are guys na sa tingin ko ang karamihan dito ay mga schoolmates lang namin na may interes at pagnanasa sa kanya.

"My baby is really popular, huh?" Nakangiting sabi ko at isa-isang dinelete ang mga friend requests ni Rebecca na lalake ang mga nag-add.

I went to message requests inbox at isa-isa kong binasa ang chat ng mga lalakeng nagpapansin kay Rebecca.