Endless Love (Amity Series #1) UNEDITED

Chapter 30

"Squatter!" she hissed but I just rolled my eyes.

"Kwento mo sa frog." ani ko saka tumayo. Dahil mas matangkad ako sa kaniya ay nagmukha siyang minions.

"Tabi, minion."

Rinig ko ang bulungan sa paligid pero nagpatuloy na ako sa paglabas ng cafeteria. Matutulog na lang ako.

When I entered my room in our dormitory, I went straight to the bed.

Pagod na pagod ako dahil hinabol ko ang ilan sa mga hahabulin ko sa klase. Madami ang nagawa ko kanina pero parang hindi man lang nabawasan 'yon.

"Tulog muna ako..." I whispered to myself.

I can see myself. In my dream, no, a nightmare. I was pinned down, by a man. He's somehow familiar but I can't see he's face clearly.

"Tangina, ang sarap mo." He said while kissing my neck. I'm almost naked. I feel so... disgusted.

"H-help...help!" I shouted but he just chuckled.

"Donna!" nagising ako sa mahinang sampal sa aking mukha. I inhaled abruptly.

"Are you okay? Did you have a bad dream? Do you want me to call your parents?" sunod-sunod na tanong ni Zyren.

I shook my head.

"D-dont. Mag-aalala sila," he sighed.

"Why are you here?" tanong ko ng mapansin na siya lamang ang nandito.

"I...was watching you." his cheeks flushed. My forehead creased.

"Why?"

"I'm worried," dahil sa kaniyang sinabi ay bumalik sa aking isipan ang aking napanaginipan.

"I had a bad dream, Zyren. I'm so scared. He's... molesting me!" napuno ng pag-aalala ang kaniyang mata.

"D-did you saw his face?"

"No, I can't see it clearly," nagulat ako ng bigla na lamang manginig ang aking katawan at sumigid ang sakit ng aking ulo.

"Donna! What's wrong?" Zyren exclaimed while calming me.

Different scenarios...

I can see myself, my friends and my head really hurts. Parang binibiyak ang aking ulo.

"Ang s-sakit, Zyren." he hugged me tightly. He's caressing my hair and my back.

"The doctor's coming. Shhh," he whispered sweet nothings to me.

____

"Don't forget to drink your meds," I nodded. Umalis na ang doctor at naiwan na lamang kaming magkakaibigan.

They're sorry because they feel that it's their fault even it isn't.

Iniisip nila na kung sana sumunod sila sa akin ay baka naiwasan pa ang pagsigid ng sakit sa aking ulo.

"Ano kayo may super powers? Kayo niyo bang mapatigil?" natatawang tanong ko na nagpasimangot sa kanila.

"Tss, salamat at hindi mo pa naaalala lahat ng nangyari." Thor mumbled.

"Ano ba nangyari? Magjowa ba tayo 'non?" biro ko.

"Sana, kaso ang daming naghahabol sayo, 'e!" natawa ako sa kaniya.

"Talaga? Sino?" at doon na nga nag-umpisa ang chikahan namin.

"Hindi mo yata hinahanap si Adi?" ate suddenly asked.

"Wala pa siya sa school. E'di sana nandito siya diba? Baka mairita lang kayo kapag nagtanong pa ako." nagtanguan naman sila.

"Importante lang talaga 'yon, Donna." Perse said.

"Tawagan mo kaya?" Elena suggested.

"May number niya ba ako?" ngayon ko na lang kasi ulit nahawakan ang cellphone ko kaya hindi ko nacheck.

"Hindi kami dapat tanungin mo. Dapat yung cellphone mo! Kapag sumagot, tangina, sibat na ako!" Perse laughed. Napailing na lamang ako sa kakulitan niya.

I searched Adriel's name on my phone and dialed it. Sa ikatlong ring ay sinagot niya ito.

"Hello---"

"Don't disturb us! We're busy doing something!" she giggled then drop the line.

"Tangina?" I mumbled.

"Why?" Zyren asked.

"It's not Adriel who answered, it's a girl." their eyes widened.

"The fuck? Bakit babae?" Thor hissed.

"That fucker. Is he cheating on you?" Kuya Aiden retorted.

I feel so numb. Bakit hindi ako nasasaktan?

"Don't conclude yet, guys. Friend niya lang siguro?" Brionny tried to lighten up our mood but...

"Hayaan niyo na," I said and they eyed me like I'm an alien.

"Are you okay?" Ate asked and I smiled. A fake one.

"Of course,"

Masakit ang aking dibdib kahit sabihin kong hindi ako nasasaktan. Katangahan na lang siguro kung sasabihin kong ayos lang.

That voice... Lorelei

I know na siya 'yon. Boses palang pang malandi na, 'e.

"Tss, tangina niyo sana mabitin kayo," bulong ko sa hangin.

"He will never cheat. I'm sure of that," Zyren blurted.

"Pano mo nasabi?" anger consumed me.

"I just...knew he won't do that." I sighed. Sana nga...

"Kasi kung gagawin niya man 'yon, tangina, aagawin talaga kita." bulong niya pero narinig ko.

"Bakit mo ako aagawin?" I asked him and his eyes widen.

"A-ano, wala 'yon,"

"Crush mo ko, 'no? Tss, ganda ko lang..." mayabang at nagbibiro kong sabi at ngumiti naman siya.

"Tss, ang hangin!" we both laughed.

"Sino nga pala yung babaeng sumagot?" Elena asked kaya napatingin ako sa kaniya.

"Lorelei..." I said softly.

"That bitch! Don't believe her, Donna. Maybe she just want to---"

"I know, hindi ako naniniwala sa kaniya. But the fact na... magkasama sila? Masakit..." and then my tears fell.

"Hindi ko pa masyadong maalala ang mga pinagsamahan nating lahat, 'yun ang totoo. Kasama doon si Adi pero bakit ang sakit- sakit? Hindi ko alam kung gaano ko siya kamahal pero sa nararamdaman ko ngayon..." umiling ako.

Mahal na mahal ko siya...

The girls went beside me and enveloped me with a hug.

"That's love, sis. Pero that doesn't mean na puro sakit lang. Hindi mo lang maalala sa ngayon ang mga nangyari sa inyong dalawa kaya naguguluhan ka pa. But we know and we can see it in your eyes...you love each other very much..." I sobbed.

"Trust Adriel, Donna..."