Yıllarca insanların meraktan öldüğü, araştırmaktan deliye döndüğü reenkarnasyon gerçekti ve bende gelmiş geçmiş en güçlü kadının reenkarnasyonuydum.
Günlerim okul, sınav, ev üçlüsü arasında bir rutinde ilerlerken bir kurtla iletişime geçebildiğimi...
Kafeden çok güzel bir sokağa çıkmıştık. İnsanlar şakalaşıyor, alış veriş yapıyor ve danslar ediyorlardı. O kadar güzellerdi ki...
Eğer burası sihirli bir dünyaysa bu insanlar kitaplarda lanse edilen sihirli dünya insanlarına hiç benzemiyordu. Üzerlerinde sıkıcı ve abartılı elbiseler yoktu. Aksine çoğunun üzerinde rahat şeyler vardı ve bizim gibi giyinmişlerdi. Çoğu renkli giyindiği için ben yadırganmıştım galiba. Bay Turner'la sokaklardan geçerken çoğu insan ona selam vermiş, ardından beni görünce baştan aşağı süzmüşlerdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''Bay Turner?''
''Dinliyorum''
''Dükkanınızda yere çizdiğiniz şeyler neyi ifade ediyordu?''
''O nereden çıktı?'' dedi şaşırarak.
''Hiç. Aklıma geldi öyle.''
''Sihir canım. Sihri ifade ediyorlardı.''
''Hay sihrine..'' diye fısıldadım gözlerimi devirerek.
''Ne dedin canım?''
''Şu sihir güzel bir şey olsa gerek. Bende de var mı?''
Bay Turner yine büyük bir kahkaha atarak insanların bize dönmesine neden oldu. Bende gülünç bir şey var mıydı arkadaşlar?
''Sende sihir olmasa buraya adımını bile atamazdın tatlım. O yazıları okuyamaz, o kurtları yanına çağıramazdın.''
''Ben mi çağırmışım? Kim çağırmış?'' dedim etrafıma bakarak.
''Ben kendi kendime konuşuyorum sanki ''
''Ben falan çağırmadım!'' dedim sitem ederek.
Aha!
Yakışıklılarımı bulmuştum. Birden fazla yakışıklı. Gözlerim çevrede utanmadan dolaşırken onları erkekli kızlı grup halinde yan sokaktan gelirken görmüştüm.
Benim durakladığımı gören Bay Turner da benim baktığım yöne bakınca gözlerini hafif kıstıktan sonra o gruba el sallamıştı. Onlarda Bay Turner'ı tanıyor olsalar gerek selamına karşılık vermişlerdi. Şimdi de hızla buraya yaklaşıyorlardı.
Tanrı aşkına bu adam kimdi be!
''Hey çocuklar nasılsınız?'' dedi Bay Turner hemen önümüzde duran gruba.
''Bizler iyiyiz Bay Turner, sizi sormalı''
''Bende iyiyim, teşekkür ederim''
''Arkadaşımız yeni galiba?'' dedi kısa saçlı bir kız kafasıyla beni işaret ederek.
Ay utanmıştım. Hem de nasıl utanmak. Bakışlarımla yeri oyarken bir gram bile kaldıramıyordum kafamı. Utanacağım yerde utanmazdım utanılmayacak yerde de utanacağım tutmuştu. Hay kendimi...
