Endless Love (Amity Series #1) UNEDITED

Chapter 18

"I am mother!"

"She's my mother. You're not there at my weakest point. You're not the one who took care of me. I don't even know your name. And you seem happy earlier as if your youngest daughter isn't missing?!"

"Alam mo po? Tinatak ko na sa isipan ko na kapag nakita ko kayo hindi ako magagalit. Kasi kayo pa rin ang nagluwal sa akin. Pero mukhang wala naman po kayong pakialam. Sana na lang talaga hindi ako ang naging anak niyo edi sana masaya ako sa Laguna kasama ang pamilya ko. Sana hindi ako umiiyak gabi-gabi sa isipin na yung nag-alaga sa akin ay hindi ko naman pala totoong nanay! Sana---" natigil ako ng isang malakas na sampal ang sumalubong sa akin.

"Anak, sorry. Nabigla lang ako." nilapitan ako nito at saka niyakap ng mahigpit.

"Pero anak hindi mo alam ang pinagdaanan namin nung mawala ka. Hindi kami makakain kakaisip sayo. Hindi kami makatulog. Nahirapan din kami, anak. Pinahanap ka namin. Sampung taon. Sampung taon ka namin pilit hinanap. K-aya naman pala ay hindi ka mahanap ay iba na ang pangalan mo. N-naisip namin tumigil na dahil... sorry."

"Ate..." tawag ko. Agad ako nitong nilapitan at niyakap ang aking ulo.

"Ate, hindi ako ganito pinalaki ni mama. Bakit ang kitid ng utak ko? Gusto kong intindihin pero..."

"That's okay, Donna. Huhupa din ang sakit na nararamdaman mo. Sa oras na 'yon ay makakapag-isip ka ng tama. Pero huwag mo kalimutan na... mommy mo din siya."

"I'm sorry po. Nadala lang po ako sa emosyon ko. Pasensya na po kayo." humigpit ang yakap ng aking ina.

Tunay na ina

Naputol ang aming yakapan ng kumalabog ang pintuan.

"Where's my daughter?!" napako ang tingin ko sa isang lalake. May edad na ito pero halata pa rin ang ganda nitong lalaki.

Nag-ulap ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.

"A-anak? Anak ko? Ikaw na ba 'yan?" unti-unti siyang lumapit sa akin. Binitawan naman ako ni Ate at ni M-mommy.

He hugged me tightly. He cried. He cried so much.

"Finally. After so many years, anak. We thought we can't find you anymore." bulong nito habang yakap ako.

Yumakap muli sa akin si Mommy at umiiyak na naman siya ngayon. Ramdam mo ang sakit sa bawat hagulgol nila. Ang mga kapatid ko ay pinagmamasdan lang kami pero ampat din ang kanilang mga luha.

Nag-usap kami ng aking pamilya tungkol sa mangyayari sa akin. Nais nilang ibalik ang tunay kong pangalan pero hindi ako pumayag. Ayoko alisin ang karapatan sa akin nila Mama.

Sa apelido ay wala na akong nagawa. Masakit nga naman para sa kanila kung ang anak nila ay hindi nila kapareho ng apelido.

"On the weekend we will come with you to visit them. We will talk to them and thank them for taking care of you---"

"Will you allowed me to visit them whenever I want?" nakikiusap ang tono ko. Ngumiti naman sila.

"Of course, honey." hilaw ang naisukli kong ngiti sa aking ina.

Shuta, ang bastos ko kanina.

"Sorry po ulit." nanlaki ang mata ko ng hawakan niya ang buhok ko. Sasabunutan niya ba ako?

"I understand where you're going from, anak. " aniya habang hinahaplos ang buhok ko. Tangina, akala ko.

"I reserved dinner for later. I also want to have a party to tell our family friends that we have found you. Is that okay with you, hija?" agad akong umiling pero tumango ulit ng mawala ang ningning sa mata ni M-mommy. Kailangan ko 'to i-practice.

"You're so bubbly, as always! I'm so happy that you're finally with us." she sincerely said. Ngumiti ako pero nagulat ng maalala na may klase pa pala ako.

"I ditched classes!" gulat na usal ko at napatayo pa.

"No worries, anak. We'll handle it."

"No, ma'am--- I mean Mom. I don't want to use your connections." iling ko.

"Told yah, My. She's different." Ate said.

"They raised you well. I envy them." nagsimula ulit tumulo ang kaniyang luha kaya umupo muli ako sa kaniyang tabi.

"Marami pa po kayong oras para bumawi." bulong ko.

"And I'm having 3 months vacation for that." singit ni Dad. 3 months?! Ang tagal naman 'nun?

"We want to spend time with you, anak." kumabog ang puso ko. I didn't expect this to happen.

Akala ay aayawan ko sila. Na hindi ako matutuwa sa presensya nila pero kabaligtaran nun ang nangyayari.

Namaalam sila sa amin sandali dahil aasikasuhin daw nila ang 'party' para sa akin. I don't want expensive stuff like that but if that will make them happy, why not.

Naiwan kaming magkakapatid sa aming kwarto. Nasa banyo pa kasi si Ate at gumagawa ng kung anong orasyon.

"Kuya." panimula ko.

"Yeah?"

"Alam mo na talaga na kapatid mo ko kahit nung nakasagutan ko si Adriel?" he nod.

"Tangina."

"Why?" natatawang tanong niya.

"Iniisip ko pa 'nun kung type mo ko! Kapatid pala kita! Kadiri!" kinalibutan siya sa sinabi ko.

"You're pretty, 'sis but that's... incest!" natawa ako sa itsura niya dahil parang naduduwal siya.

"Why are you two laughing?!" Ate asked. May kung ano sa mukha niya ngayon. Facial mask?

"None of your damn business." pang-aasar ni Kuya. Ate rolled her eyes.

"Tss, whatever, gurang!" natawa ako ng malakas. Gurang amputa.

"Payag ka 'nun? Gurang ka daw?" nakisali ako sa asaran nila.

"Tss, you're both childish."

"Duh! You're acting like you didn't poop in your pants back when you were kindergarten! Like? So gross!" puro tawanan lang ang nangyari sa amin at bago kami magkahiwa-hiwalay ay sinabi nila sa akin na sasabihin na nila ang aming relasyon sa isa't isa sa aming mga kaibigan.

"Ang pangit pakinggan ng relasyon! Para namang mga jowa ko kayo!" biro ko. They frowned.

Magtiis kayo! Araw-araw magkakasama tayo! Hanap pa more.