İrresistible Love ~SOUKOKU♡~

20

Bölümü tekrardan yazdım, önceki yazdığım içime sinmedi, umarım bu şekilde hoşunuza gider, benim gitti...

Keyifli okumalar...

Karanlık bir odada uyandım, doğrulup ayağa kalktığımda sanki bir boşluktaymışım gibi hissettim, ne ayağımın altındaki zemin, nede elimi dokundurabileceğim bir alan vardı. Saf boşluk.

Etrafıma bakınırken bir ışık belirdi, yürüdüğümü düşünerek o tarafa doğru ilerledim, yaklaştıkça büyüyen ışığa merakım ile dahada hızlı yürümeye başladım, çok geçmeden koşmaya başlamıştım...

Yaklaştıkça belirgin olan bir kapı vardı, beyazdı ve parlıyordu, elimi kulpuna götürüp açtım. Gözüme yansıyan ışık ile gözlerimi kısıp elimi gözüme tuttum. Yavaşça kapıdan geçtiğimde, kendimi bir bahçede buldum...

Etrafıma bakınırken o çok sevdiğim nehiri, Dazai ile birlikte olduğum sahili, evimin bahçesini, eski sınıfımdaki en arka iki sıra vb... Bunların hepsi Dazai ile birlikte geçirdiğim güzel anılardan kesitlerdi, etrafıma bakınırken arkamdaki kapı kaybolmuştu...

İçimi saran korku ile etrafıma bakınırken, yavaşça anılar silinmeye başlamıştı, arka sırada Dazai'nin saçımı örmesi... gitti. Beni evime bıraktığı vakitki öpüşmemiz... oda gitti. Kaybolan anılarımla sanki bende kayboluyormuş gibi hissettim.

Farkında olmadan gözlerimden akan yaşlar ile kendime geldim, tekrar etrafıma bakınırken silinen anılardan sadece tek anı kalmıştı... Dazai ile birbirimize verdiğimiz söz... birbirimize aşkımızı itiraf ettiğimiz hastane yatağı... yavaşça oda siyah renge boyanırken elimi uzatıp koşmaya başladım...

-Hayır!! gitme!!

Ulaştığımı düşünmüştüm... ama başaramamıştım... kendimi tekrardan karanlıkta bulmuşken yere diz çöküp ağlamaya başladım, sessiz ağlamalarım derin hıçkırıklara dönüşürken, başımı ellerimin arasına alıp ağlamaya devam ettim...

Bir ses işittim, hıçkırıklarım ile sesin geldiği yöne bakınırken parlak bir silüet gördüm, göz yaşlarımı elimin tersi ile silip tekrar baktım, Dazai idi bu... ama bana sırtı dönüktü...

-Dazai...

Fısıldamam üzerine bana dönmüş boş gözlerle beni süzüyordu...

-Kimsin sen?

-Ne?

-Seni tanımıyorum kimsin sen?

-Dazai benim sevgilin...

-.....

Hiçbir şey söylememişti... aksine üzerime gelmeye başlamıştı, gözlerimi gözlerinden ayırmazken o yanımdan eli cebinde geçip gitmişti, şaşkınlık ile bakınırken ellerime baktım, yavaşça kayboluyordu...

-Hayır...

Ellerimden bileğime, bileklerimden omzuma kadar çıkan karartı benide yutucağı zaman Dazai konuştu,

-Hatırlamadığım birisine sevgilim diyemem...

~~~

-......

-Chuuya iyimisin?

-......

Derin nefesler alıp veriyordum, aniden başımı sıramdan kaldırmam ile Atsushi tiklemiş, arkasını dönüp bana bakmıştı, kan ter içerisinde olan beni gördükten sonra, bütün dikkatini bana vermişti...