İrresistible Love ~SOUKOKU♡~

9

Keyifli okumalar!...❤

Aptal Dazai'nin itirafının üstünden 2 hafta geçmişti ve o vakit boyunca benimle yakından ilgilenmişti, nasılmı?

Her gün sıramın arkasından beni dürtüyodu, öyle bir dürtüştüki artık ağrımaya başlamıştı, kalkıp 2 çakana kadarda devam ettiriyordu, çaktıktan sonra ufak baygınlık geçirip tekrar başlıyordu...

Bitmedi... öğle arasında önümdeki içtiğim gazozu alıp içerdi, bağırdığımda ise 'zaten dudaklarımız birleşmedimi Chuuya bırak burdada birleşsin' derdi, dediği andada o gazozu kafasına patlatırdım, her günüm utançla geçerken o ise hergün eğleniyordu,

Saçımı arkadan örüp kulağıma beni sevdiğini fısıldıyordu arada, bu beni orada eritip akıtırken birde gelip 'Sen ne zaman itiraf ediceksin?' Diyerek sinirde ediyordu...

Günlerden pazardı, sabah okula gidince aynı olayları tekrardan yaşıyacaktım, tamam hoşuma gidiyordu ama abartmıyormuydu?

Yıl sonunun gelmesiyle olucak sınavlar geldi aklıma, yatağımdan kalkıp masama geçtim. Anlamasam bile belki bir mucize olur sınavı fullerim, düşüncesi ile 5 dakika boyunca kitaplara baktım. Gerçekten hiçbir şey anlamayıp kalktım yerimden, normalde iyi olan okul notlarım geçtiğimiz 1 ayda gerçekten gerilemişti... çünkü lanet Dazai hayatımdaydı...

Masamda duran telefonu şarja takıp yatağıma ilerledim, bakalım yarınki denemeden neler elde edicem...

...

Yüzüme yansıyan ışık ile açtım gözlerimi, yavaşça kalkıp pencereden okula giden gençleri izledim bir süre... bir dakika... gidenmi?

Hemen yanımdaki saate baktım, okul vakti gelmişti, ufak bir lanet mırıldanıp hazırlanmaya başladım, üstüme üniformamı giyerken diğer yandan kitapları çantama atıyordum, ağızıma unutmamak için tokamı almıştım, kısaca şuan bu halimi gören gülmeden edemezdi, çünkü bu halimle ayna karşısında dikilince ben bile kendime gülmüştüm, hızlıca toparlanıp kapıya yöneldim, kapıyı hızla açıp merdivenleri atladım, kimsemi uyanmamıştı?

Kapıdan çıkıp okula koşmaya başladım, midemin yakıt istediğinin farkındayım ama beklemesi gerekiyordu, ama dur... yolda dikildim, yanıma para almamıştım... lanet!

Arkama baktım ev geride kalmıştı, okula doğru tekrardan koşmaya başladım, ortalıkta hiç öğrenci kalmamış sokaklar boştu, okulun karşısında durdum, birkaç dakika soluklanıp içeriye girdim, nöbetçi öğretmen Kunikida olmasıyla tekrardan şansıma burdan selam yollamıştım...

Birkaç azar, dayak ve bağırış ile paçamı kurtarmış sınıfıma girmiştim, ders edebiyattı ve Odasaku-san tahtada bir elinde kitap, diğer elinde kalem ile dersi anlatıyordu, kapıdaki beni görüp baktı, ilk defa geç kalmam ile şaşırmış ve içeriye geç demişti, hızlı adımlarla içeriye geçip yerime oturdum...

Oturmam ile Dazai başını kaldırmış beni dürtmüştü, yine aynı yer... arkamı dönüp sinir ile yüzüne baktım...

-Ne var!? Lanet... noldu gene?

-Niye geç kaldın Chuuchuu~ gelmiyeceksin diye ödüm çıktı~ sensiz bir gün hayal bile etmek istemiyorum...

Dedikleri ile yüzüm hafif kızarırken elimi kaldırıp burnunu sıkıştırdım,

-Aptal Dazai endişelencek birşey yok, benim başıma bela açabilecek tek kişi sensin...

Konuşmam bitince önüme döndüm, arkamda şaşkınlık ile bana baktıktan sonra saçımdan bir tutam alıp örmeye başladı, alışmıştım artık ve güzel duruyordu... neden engelliyimki?