"အန္…ျမင္းကဘယ္လိုလုပ္စီးတက္မွာလဲ"

"အဲ႔ဒါဆိုလိုက္လို႔မရဘူး"

"ဘာလို႔မရ ရမွာလဲဦးခ်န္းနဲ႔အတူတူစီးရင္ရေနတာကို
ေနာ္…ဦးခ်န္းေနာ္ ဟြန္းလိုက္ပါရေစ"

"မင္းအခုမွအိပ္ယာထလာတာမဟုတ္လား
မ်က္ႏွာလဲသစ္ရေသးပံုမေပၚဘူး မလိုက္ခဲ႔နဲ႔"

"မ်က္ႏွာသစ္ခဲ႔ျပီးပါျပီဦးခ်န္းရဲ႕"

"မနက္စာေရာ"

"မစားရေသးဘူး"

"သြားစားလိုက္ေတာ့ လိုက္လို႔မရဘူး"

"မစားခ်င္ဘူးဦးခ်န္းနဲ႔လိုက္မွာ"

"ဟာ မင္းေတာ္ေတာ္ဂြက်တာပဲ"

"ဦးခ်န္းကမွဂြက်တာပါေနာ္ ဟြန္းလိုက္ခ်င္တာကိုေခၚလိုက္ျပီးေနတာ"

"ဟာကြာ"

ဂ်စ္တိုက္ေနေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္ဦးေလးကင္ပင္ျပံဳးစိစိျဖစ္မိသည္။
သူတို႔သခင္ေလးကိုဂြက်တဲ႔လူလို႔ေျပာရဲတာဒီေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သာရွိသည္ ။

"သားေလး လိုက္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး
သခင္ေလးသြားမဲ႔ေနရာကသားေကာင္ေတြရွိတယ္အႏၲရာယ္လဲအရမ္းမ်ားတယ္"

"အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ဟုတ္လား
ဒီဦးေလးေျပာတာတကယ္လားဦးခ်န္း"

"အင္း"

"အဲ႔ဒါဆိုဟြန္းကပိုေတာင္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္
အႏၲရာယ္မ်ားတဲ႔ေနရာကိုဦးခ်န္းတစ္ေယာက္ထဲမလႊတ္နိုင္ပါဘူး"

ဆယ္ဟြန္းစကားေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ျမင္းေပၚကျပဳတ္က်မလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။
ႏွလံုးသားကလဲတဒုတ္ဒုတ္ျမည္လာသည္။

"ဦးခ်န္း…ဦးခ်န္း ေခၚေနတာၾကားလား"

"ဟင္"

"ဟြန္းကိုအေပၚဆြဲတင္ေပးပါ"

"အိုဆယ္ဟြန္း လိုက္လို႔မရဘူး
ငါအမိန္႔ေပးေနတာနာခံ"

"ဟင့္အင္း အျပစ္ေပးခ်င္လဲေပး
ဦးခ်န္းကိုတစ္ေယာက္ထဲမလႊတ္နိုင္ဘူး
မေခၚရင္လဲဟြန္းကေတာ့ေနာက္ကေျပးလိုက္မွာ"

ခ်န္းေယာလ္ ျမင္းေပၚကေနခုန္ဆင္းလိုက္သည္
ေျပာမရဆိုမရေကာင္ေလးကိုလဲအသဲယားမိသည္။
သူေလးသာ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ခ်စ္သူ Soo Young ျဖစ္ေနလ်ွင္ အားရပါးရေပြ႔ဖက္လိုက္မိမွာအမွန္ပါ။
အခုေတာ့ေကာင္ေလးက အိုဆယ္ဟြန္းျဖစ္ေနသည္ေလ။

သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္/သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်(Completed)Where stories live. Discover now