MY FOSTER FATHER (BXB) | TAMAMLANDI!

15. Bölüm

Tolga aşağı inerken gözünden yaşlar damlamaya başlamıştı. Tamer'i çok üzmüş ve çok kırmıştı. Bu kadar ağır laflar etmek hiç ona göre değildi.

Aşağı inip balkona gitmişti. Nefes alamıyordu sanki. Tamer'e bu kadar bağlanmış ve alışmışken bu olmamalıydı. Onu hayata bağlayan Tamer'di. Görünen o ki hayattan da yine Tamer koparacaktı.

-olm bak sakin ol. İntihar falan düşünme bile.-

O sırada Tamer ise kendini sorgulayıp Tolga'nın dedikleriyle bağdaştırmaya çalışıyordu. Gerçekten de böyle biri miydi? İyi bir baba değil miydi? İlgisiz miydi? Cevapları kendine arayıp duruyordu. Az sonra aşağıdan bir kırılma sesi geldi. Tamer hızla odadan çıkıp aşağıya indi. Tolga mutfakta yere çökmüş cam parçalarıyla duruyordu.

"Tolga iyi misin?"

"Şey yanlışlıkla çarptım. Sen çık yukarı önemli bir şey yok. Hallederim ben."

"Saçmalama. Aç elini."

"Gerçekten önemli bir şey yok. Ve biraz alçak sesli konuş."

"Uzatma aç elini."

Tolga elini açtığında bazıları derin bazıları sıyrık olan kesikler vardı. Toplarken elini kanatmış olmalıydı. Tamer hızlıca banyodan ilk yardım setini alıp mutfağa gelmişti. İlk önce yaralrı temizledi. Sonra da sarmaya başladı. Kat kat sarmıştı.

"Birkaç gün böyle kalmalı. İstersen hastaneye de gidebiliriz. Çok acıyor mu?"

"Hayır acımıyor. Teşekkür ederim."

"Rica ederim. Sen geç içeri ben toplarım."

Tamer'e ayak bağı olmamak adına itiraz etmeden içeri geçmişti. Tamer de toplayıp odasına geçmek yerine Tolga'nın yanına geçip oturmuştu.

"Ne oldu?"

"Bir şey olmadı. İstersen çıkabilirim. Rahatsız oldun gibi."

"Yok yok. Otur sen."

"Daha dikkatli ol. Bir dahakine bu kadar küçük sıyrıklarla kurtulamayabilirsin."

"Tamer. Çok özür dilerim. Lütfen affet beni. Gerçekten öyle demek istemedim. Bir anlık sinirle söyledim."

"İnsan zaten sinirlenince asıl içinden geçenleri söylermiş ya. Seninki de o hesap."

"Hayır anlamıyorsun. Gerçekten böyle düşünmüyorum. Sana çok imreniyorum. Senin gibi bir baba ilk kez görüyorum. Hep sevgi dolu bakıyorsun. Sürekli ilgileniyorsun."

"Tolga ikimizde biliyoruz. Ben sürekli ilgilenmiyorum. Haklıydın. Son 2 gündür sadece 1 ya da 2 saat kadar ilgileniyorum. Eskisi kadar yanına bile uğramıyorum. Haklısın."

"Ben sadece özür dilerim. Gerçekten bunları düşünmüyorum senin hakkında." Dedikten sonra kalkıp balkona çıkmıştı. Kendi kendine konuşmaya başlamıştı resmen.

*Tolga'nın kendiyle konuşması*

"Sen gerizekalısın ya. Seni hayata bağlayan adama bunlar denir mi? Bir de sevgilisi olacaksın. Allah senin belanı versin. İnsanları üzmekten kırmaktan başka bir işe yaramıyorsun. Herkese her şeye zarar veriyorsun. Niye yaşıyorsun lan sen."

"Kendin için yaşıyorsun. Benim için yaşıyorsun. Kerem için yaşıyorsun. Bunlar geçerli sebepler değil mi?"

Tamer de konuşmanın içine girmişti.

"Tamer. Beni mi dinliyorsun?"

"Kendine bu kadar yazık etme. Sana bir haberim var."

"Kovuldum mu?"