ㅁ~KARMA~ㅁ

~part 7~

یونگی با صدای ارومی توپید :"دیونه شدی؟"

وفشار دستهاش روی بازوی جیمین به طور دردناکی بیشتر شد ."اخه مثل یه قاتل ،یواشکی بیرون چیکار می کنی؟"

-"یه صدایی شنیدم ."

جیمین هنوز یکم شوکه بود و نمی تونست از خودش دفاع کنه همه چیز یهویی اتفاق افتاده بود و یونگی هم خیلی عصبانی به نظر می رسید.جیمین حتی توی نور ماه هم می تونست عصبانیت و خشونت رو توی صورت یونگی ببینه .یعنی نمی فهمید جیمین فقط داشت وظیفش رو انجام میداد؟

یونگی با لحن کنترل شده ای یاداوری کرد :"و خوشبختانه من هم توانایی شنیدن هر چیزی رو دارم......حتما اگه سایه ت رو نمی دیدم ،الان منو با این وسیله ی عجیب غریب زده بودی."

جیمین با اعتراض گفت:"می خواستم از سوجونگ محافظت کنم."

و انگار اصلا نباید این حرف رو می زد .....یونگی اونو به سمت خودش کشید و انگشتش رو جلوش گرفت .

-"ساکت باش!تو از هیچ چیزی محافظت نمی کنی .ظاهرت هرطور که باشه ،یه ادم بی مسئولیت هستی .حضور تو برای برادرزاده ی من خطره.فردا برت می گردونم سئول ."

-"تو این کارو نمی کنی!حق این کارو نداری ،من هم سوجونگ رو ول نمی کنم .فرض کن یکی از گروگانگیرها توی اتاقش بود ....اونوقت چی؟"

-"اونوقت توی همون اتاق هم میموند ...البته آش و لاش شده !من توی اتاق سوجونگ بودم و فهمیدن این موضوع برای هر دزدی به قیمت جونش تموم میشه .اونوقت کسی باقی نمی مونه تا توی بی فکر بیای بزنیش!"

جیمین شاکی شد :"من که این رو نمی دونستم .نمی فهمم چطور می تونی اینقدر عصبانی باشی .....من فقط داشتم وظیفم رو اندام می دادم."

-"وظیفه ی تو این نیست که بزنی منو بیهوش کنی.وظیفه ت این هم نیست که نصف شبی بی سر وصدا بیرون راه بری .من دقیقا می دونم چیکار کنم و همه چیز خیلی امن تر میشه اگه بری و برگردی جلوی دوربین ...اونجا که دیگه خرابکاری نمی کنی ."

جیمین با لجبازی گفت :"من از اینجا نمیرم .حتی سعی هم نکن .وگرنه می تونم واست دردسر بشم."

یونگی تشر زد :"حتی یه لحظه هم به این موضوع شک نکردم! تو همش داری اینو بهم ثابت میکنی ."

خیلی مسخره بود که توی اتاق نیمه تاریک وایساده بود و بهم می پریدن .انگار یونگی هم متوجه شد زیر لب چیزی گفت و جیمین رو ول کردو با حرکتی خشن به طرف کلید برق رفت .

-"اینکارو نکن"

هشدار سریع جیمین باعث شد یونگی توی جاش وایسه و با موشکافی نگاهش کنه .