one hundred thirty six

289 11 13
                                    

LISA

"Mommy, this is Sehun." Sehun revealed on their call. Hinintay nalang namin yung sasabihin ng Mama niya, mukhang natahimik siya.

"S-Sehun? Son?" mukhang nag-aalalang tanong ng Mama niya.

"Yes Mom, this is me." nakangiting sambit ni Sehun sa kanya. "Mom, I miss you so much." dagdag ni Sehun.

"Son, me too. I miss you too so much!" masayang sambit nung Mama niya. Napangiti nalang ako ng tuluyan dito.

"Mom, how are you? I haven't see you for long time."

"I'm just fine, son. Don't mind me. Lalo na ikaw? Kamusta ka diyan?"

"Mom, I'm fine too."

"You know? I'm really happy right now. Hindi ko inaakala na kakausapin mo pala ako ulit kahit galit ka samin." dinig kong sambit ng Mama niya sa kanya. Halata nga sa boses na ang saya niya.

"Ang ingay mo Stella, sino ba yang kausap mo? Ang ingay mo." may narinig kaming boses na lalaki. Nakita ko namang mukhang natigilan si Sehun. Hindi kaya Papa niya yun? Ang seryoso.

"Michael, it's our son, Sehun! Sehun, your dad is listening." Stella pala yung pangalan ng Mama niya at Michael yung Papa niya. Sorry, naririnig ko sila eh.

"Hi.. d-dad." mukhang kinakabahan si Sehun. Kaya hinawakan ko nalang ang kamay niya. Napatingin naman siya sa'kin at ningitian ko nalang siya. Ningitian niya din ako at hinigpitan niya lang yung pagkahawak niya sa kamay ko.

"Sehun? I thought you already forgot me as your dad, your parents?" dinig kong sambit ng Papa niya. Napakaseryoso talaga ng Papa niya kahit boses pa lang yung naririnig ko. Kaya manang-mana talaga sa kanya si Sehun eh.

"Mom, Dad. I'm here to say sorry. I'm so sorry for everything that I made wrong to you. I'm sorry for being rude son to you, even you already disciplined me. Until now, iniisip kong kasalanan ko pa din ang lahat. But Mom and Dad, I swear.. I already changed. Pinagsisihan kong pagsalitaan kayo ng hindi maganda. I realized that I really love you." sabi niya.

"Mom and Dad, I hope you can forgive as dumb kid like me. I hope.. you give me chance." he added.

"Son, hindi lang ikaw yung nagkulang. Kami din ni Dad mo, naiintidihan ka namin. Hindi namin pinaramdam sa'yo yung pagmamahal namin at hindi ka namin naiintidihan. Hindi kaming naging proud sa nakakaya mo." dinig kong sambit ng Mama niya. "Tsaka kahit ano man mangyari, anak ka pa din namin. At hinding-hindi magbabago yun."

"Sorry din Sehun, if hindi kami naging mabuting parents sa'yo."

"Mom, it's okay. Wala kayong kasalanan sa akin. Gusto ko lang naman na magkaayos tayo ulit." nakangiting sambit ni Sehun.

"And I'm happy that you already changed. I guess, leaving us will make your personality change."

"Mom, don't say that. Naunahan lang ako ng galit but in reality, I really love you so much. And I really decided to change myself. Gusto ko naman kahit minsan, maging proud at masaya kayo sakin ni Dad. And Mom, I just want to share that.. my grades here at Baguio are good."

"Really? I'm so proud for now, Sehun! I'm so happy!"

Napangiti nalang ako ng tuluyan nung narinig kong masaya yung Mama ni Sehun tru phone call.

Sehun smiled, "Thank you, Mom. I hope.. Dad is proud of me too." sabi niya. Napansin kong bigla ding nawala yung Papa niya.

"Umm.. son, your dad is actually listening to us." sabi ng Mama niya. "Hey darling, say something to your son."

crush | hunlisaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon