ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္
ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနသလားမသိ။
ေလေတြကပဲ တိုက္လာသလိုလို။ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာပဲ
လူတစ္ေယာက္ေရာက္ေနသလိုလိုႏွင့္။
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ဖတ္ေနရလဲ အဆင္ကမေျပခ်င္။
ညဘက္ဆို အိပ္လို႔ကမေပ်ာ္ေတာ့။
ဟိုေနရာက ေဖ်ာက္ခနဲၾကားရင္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳထားလိုက္ ပုတီးကို လည္ပင္းစြတ္ထားရတာက အလုပ္တစ္လုပ္ပင္။
"ေျခရာႀကီးက စေကာတစ္ခ်ပ္စာေလာက္ႀကီးတာ ကိုႀကီးတာေတရ။အဲ့ေျခရာႀကီးေဘးမွာ ေခြးႀကီးကလဲေသလို႔ဗ်ာ။အ႐ိုးေတြပါကက်ိဳးေနတာဗ်။သရဲႀကီးက စိတ္တိုၿပီးကန္လိုက္တာျဖစ္ေလာက္တယ္"
စာအုပ္ဖတ္ေနရင္းမွ ၾကက္သီးေတြကလဲထလာ၏။
ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ေၾကာက္စရာႀကီးဆိုၿပီးေတာင္ အသံထြက္ေျပာမိသည္။စာေရးသူက စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေရးထားတာဆိုေတာ့ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ပါဘူးေလ ဆိုျပီးေတြးေတာ့လဲမရ။
"မဖဲဝါရဲ႕ရယ္သံက သခ်ိၤဳင္းတစ္ခုလံုးကိုဖံုးလႊမ္းသြားတယ္။
လာေနၿပီဗ်ာ ဂူေတြေပၚမွာ ေရြ႔လာတာ ျဖဴျဖဴအရိပ္ႀကီးဗ်"
ဖတ္ေနရင္းမွ လက္ကိုလာထိတဲ့ ခပ္ေအးေအး အရာေၾကာင့္ လန္႔ကာေအာ္လိုက္မိ၏။
အသံဘယ္ေလာက္ပင္ က်ယ္သြားသည္မသိ
ေဘးဝိုင္းေတြကပင္ လွည့္ၾကည့္လာသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္းေတြကေတာ့ မ်က္ေစာင္းလက္နက္ေတြကိုသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပို႔ေန၏။ကြၽန္ေတာ္ေ႐ွ႕က လူကိုၾကည့္မိေတာ့ ဗိုက္ႏွိပ္တာရယ္ေနေသးသည္။
ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ကြၽန္ေတာ့ေ႐ွ႕ေရာက္ေနတာလဲမသိ
ေတြ႔ျပန္ၿပီကြာ။ဒီလူေ႐ွ႕မွာပဲ အ႐ွက္က ကြဲျပီးရင္းကြဲရင္းပဲ။
"လက္နဲ႔တို႔လိုက္တာပါကြာ။မင္းကလဲ။ေန႔ခင္းဘက္
ႀကီး သရဲစာအုပ္ဖတ္ၿပီး ေၾကာက္ေနရတယ္လို႔။
ေရာ့ ေရာ့ ေခြၽးသုတ္လိုက္အံုး"
တစ္႐ွဴးစကိုစြဲထုတ္ကာ သူ႔ဆီသို႔ကမ္းေပးလိုက္၏။တကယ္ညစ္ပတ္ရံုတင္မဟုတ္ဘူး သရဲပါ အစစ္ေၾကာက္တတ္ေသး၏။
ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ့ေကာင္ေလးပဲ။
"ေက်း.. ေက်းဇူးပါဗ်"
"ဘာအတြက္လဲကြ"
"တစ္႐ွဴး..ၿပီးေတာ့ ဟိုေန႔ကပါ လိုက္ပို႔တဲ့အတြက္ေရာ.."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္႐ွိတယ္(completed)
Romanceျမတ္ႏိုးရေသာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္အေၾကာင္း
