Αισθανόμουν τόσο περήφανη για εκείνη!

«Τυχερή Kristen. Πλούτισες σήμερα!»ψέλλισε η Shelley καθώς μπήκε στην μικρή αποθήκη για να αφήσει κάποια χαρτόκουτα.

«Φαντάσου πόσο θα χαρεί μόλις δει τα χρήματα που μαζέψαμε! Άσε που θα αυξήσει τον μισθό μας γι'αυτόν τον μήνα»

«Το ελπίζω! Έχω να πληρώσω πολλούς λογαριασμούς αυτόν τον μήνα»απάντησε και ξεφύσηξε κουρασμένη.

«Αν επιτρέπεται, γιατί παράτησες το σχολείο;»την ρώτησα αυτό που με προβλημάτιζε τόσο καιρό, κι εκείνη με κοίταξε με νόημα.

«Εσύ γιατί πηγαίνεις ακόμη;»

«Γιατί όσο κι αν νευριάζω με αυτά που συμβαίνουν εκεί, θέλω να μορφωθώ και να σπουδάσω»είπα ειλικρινά και άρπαξα την σφουγγαρίστρα από δίπλα μου για να ολοκληρώσω το καθάρισμα στο μαγαζί και να φύγω.

«Πολύ ωραίο αυτό! Έχω ακούσει ότι είσαι λαμπρό μυαλό»χαμογέλασε και η καρδιά μου άρχισε να πάλλεται ασυνήθιστα γρήγορα.

Εγώ, λαμπρό μυαλό;

Από που κι ως που;

«Ευχαριστώ, αλλά που το έμαθες;»

«Δεν είναι δα και μυστικό! Από τότε που πήγαινα ακόμη γνώριζα το πόσο καλή μαθήτρια ήσουν. Όλοι στο Aberdeen ξέρουν πως κερδίζεις πάντα σε εκείνους τους διαγωνισμούς με την επιχειρηματολογία, για την εθελοντική δράση σου, και φυσικά όλοι γνώριζαν τον πατέρα σου. Πολύ καλός άνθρωπος»το κεφάλι μου γύρισε εκατόν ογδόντα μοίρες στο άκουσμα των λέξεων 'ο πατέρας σου' και το κράτημά μου στη σφουγγαρίστρα έγινε αδύναμο.

«Τ-τον π-πατέρα μ-μου;»τραύλισα και προσπάθησα να συγκρατηθώ. Ακόμη και μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια, η αντίδρασή μου ήταν η ίδια. Ο πόνος ήταν ακόμη φρέσκος. Η ανάμνηση ήταν ακόμη οδυνηρή.

«Ναι, Jade τον πατέρα σου. Ήταν πολύ αγαπητός άνθρωπος και πολύ καλοσυνάτος. Μερικοί ακόμη μιλούν γι'αυτόν και την υπέροχη οικογένειά του»συνέχισε να μιλάει, παντελώς ανίδεη για την ταραχή που είχε προκαλέσει μέσα μου, και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου για να συμμαζέψω τα κομμάτια μέσα μου.

Πως τολμούσε να συγκρίνει εμένα με έναν υπέροχο άνθρωπο σαν τον πατέρα μου;

Running On EmptyWhere stories live. Discover now