Sa Taong 1890

Kabanata 9

Bigla naman uli akong kinabahan nang marinig ko ang mga pag-uusap ng mga bisita.

"Martina, mayroon bang problema? Maaaring ko bang matanong kung bakit ikaw ay nanlalamig?" tanong ni Kuya at nag-aalalang tumingin sa akin. I smiled inwardly. Napaka-thoughtful at caring naman niya.

"Ayos lang ako, Kuya. Pangako ah, 'wag niyo akong iwan."

Bahagya naman siyang natawa, "Aba'y hindi ka naman ganito dati. Ngunit huwag kang mabahala. Pangako, andito lang ako palagi para sa iyo. Sina Lucas at Marco ay ganoon din. Ano man ang mangyari nakahanda kaming alalayan at tulungan ka," nakangiting sabi niya at seryosong nakatingin sa akin.

Ngumiti ako at hindi ko na naiwasan pang mayakap siya, "Salamat, Kuya."

For the first time in my life, I felt assured. Sana sa future may kuya ako, may mga kuya akong kagaya nila na po-protekta, iitindi at bibigyan ako ng pagpapahalaga. Kristina is so blessed to have brothers like them.

"Bababa na tayo?" natatawang tanong niya. Natawa din naman ako at tumango.

"Itakip mo ito sa iyong mukha kapag may ginoo. Alam mo na iyon hindi ba?" sabi niya sabay turo sa dala kong pamaypay.

Nagdala kasi ako dahil mainit at makiliti ang suot ko. Pantakip pala 'to ng mukha? Tumango nalang ako.

Inalalayan na niya ako pababa ng hagdan. Goodness, nanginginig na ako. Hindi ko pa naranasang mapunta sa ganitong mga gatherings lalo na at hindi ko kilala ang mga bisita. Kinalma ko nalang ang sarili ko at lumingon ako sa kaliwa at unti-unti kong nasilayan ang mga bisita na ngayon ay nakatingin sa amin ni Kuya, dahil nga huli kaming nakababa, pero pwede na rin dahil nagandahan sila sa akin.

Maraming mga tao ang dumalo at syempre ng mga suot nila ng gaganda at sobrang sophisticated. Well, ganoon naman talaga basta mga people from higher society, they say, flaunting thier riches.

Hindi ka nga makakakita ng simpleng damit lang ang isinuot. May mga grupo-grupo rin ang lahat ng nandito. May mga all girls na halatang nagpapacute sa mga group ng all boys. May mga grupo rin ng mga oldies at mga middle aged. Bigla namang lumanding ang mga mata ko sa isang grupo ng mga kalalakihan. Nasa apat sila at nakatingin sa amin. Pero napako ang tingin ko sa isang lalaking kasama nila.

Seryoso siyang nakatingin sa akin, at hindi ko alam kung sinisiraan niya ba ako sa isip niya dahil nakatitig siya. Medyo magkarugtong pa ang kilay niyang medyo makapal. Matangos din ang ilong niya, may konting pagka-chinito na almond shaped ang mata at may kaputian ang kayumanggi niyang balat.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko, kaya agad akong napaiwas ng tingin. Ayan na naman. Kinabahan talaga ako, siguro dahil hindi ako pamilyar sa mga tao at mga gawi nila. Pero at least may mga aalalay sa akin na mga Kuya ko.

Sa wakas ay nakababa na rin kami ni Kuya. Pagdating namin sa baba ay agad kaming sumunod kina Ama na naglakad malapit sa may piano.

"Aking ikinagagalak na makita kayong lahat. Maraming salamat sa pagtanggap sa aking paanyaya. Nawa'y masiyahan kayo sa salu-salong inihanda ng aking pinakamamahal, aking maybahay na si Floren," nakangiti pang sabi ni Ama.