Believe 33

3.8K 243 8
                                    

Zaw

ဝနရဲ႕ ဘယ္ကတတ္လာမွန္းမသိတဲ့ အိုက္တင္ေတြေၾကာင့္ မိုးသစ္တကယ္ကို လန့္သြားသည္။ ထိုေညာင္ပင္ကလဲ မိမိႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ၿပီးေတာ့အေမွာင္က်ရာဘက္လဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မိုးသစ္မွာ တကယ္ကို လန့္ေနေလၿပီ....

"ခင္ဗ်ားကလဲ ေသခ်ာလို႔လား"
"ေသခ်ာတာေပါ့ ကိုက ဒီကိုအရင္ထဲကေရာက္ဖူးတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ကိုယ္တိုင္လဲ အေျခာက္ခံရဖူးတယ္...အဲ့တုန္းကဆို သရဲမေၾကာက္တဲ့ ကိုေတာင္ အေတာ္လန့္သြားတယ္"

အေသၿဖဲေျခာက္ေနေသာ ဝနေၾကာင့္ မိုးသစ္လဲ ထိုေညာင္ပင္ကိုၾကည့္ကာ သေတြးေတြ ၿမိဳခ်ေနရၿပီ။
"ကိုယ္တိုင္ေပါ့"
"ေအာ္...ဟုတ္ပါတယ္ဆို..."

"ဒါဆို ျပန္ရေအာင္ေလ"
"ျပန္လာခဲ့!" ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္ရန္အလွည့္ အေနာက္ဘက္က အသံတစ္ခုေၾကာင့္ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားေတာင္ ရပ္သြားသည္။

"ခင္ဗ်ားၾကားလား..."
"အင္း..."
"အေနာက္မွတ္လား"
"ကိုလဲအဲ့လိုပဲ ၾကားတယ္"

"လွည့္ၾကည့္လိုက္ေလ" ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ မိုးသစ္ေျပာေသာ္လဲ ဝနပင္လွည့္မၾကည့္ရဲ..
"အတူတူၾကည့္ရေအာင္ေလ ေသခ်ာေအာင္ေပါ့"

"အေရးထဲ ခင္ဗ်ားကလဲ...ၿပီးေရာ ၁...၂...၃..." တိုင္ပင္မွတ္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ေနာက္သို႔လွည့္အၾကည့္ ေတြ႕လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္း ထိုေညာင္ပင္ေအာက္တြင္ အျဖဴဂါဝနႏွင့္ ဆံပင္ဖ်ားလ်ားခ်ထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္....သူတို႔အား ၿပဳံး၍ၾကည့္ေနသည္။

မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္ႏွင့္။
"အေမ့...."
"ဟင္...ညီ..ညီေရ...အာ..." ေမ့လဲသြားေသာ မိုးသစ္ကို ဝနအေသႏွိုးေသာ္လဲ မရ...ေညာင္ပင္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ ရွိမေနေတာ့။

ဒါပင္မဲ့ ေၾကာက္စိတ္က ထိန္းမရတာေၾကာင့္ ႀကံရာမရတဲ့အဆုံး မိုးသစ္အား ေကာက္ေပြ႕ကာ ေဝးေနေသာအိမ္ကို ဘယ္လိုေျပးၿပီး ေရာက္သြားမွန္း မသိေရာက္သြားေတာ့သည္။
.
.
.
"ကေလး..."
"ဗ်..." ဦးဟိန္းရင္ခြင္ထဲကို တစ္ကိုယ္လုံးမွီထားေသာ ပိုင္က ျပန္ထူးရွာသည္။

"အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား"
"ဦးဟိန္း အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား"
"အင္း...ဒါပင္မဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေလးနဲနဲ လုပ္မလားလို႔ပါ"
"ဟင္..ဒီအခ်ိန္ႀကီး မိုးလဲအေတာ္ခ်ဳပ္ေနၿပီေလ...မနက္မွပဲလုပ္ပါလား"

Believe (Complete)Where stories live. Discover now