If I Could Fly | Taejin

♕ 3

- Wasza wysokość, wszystko w porządku?

Seokjin zlustrował go wzrokiem po raz ostatni zanim osunął się na ziemię, pozostawiając pytanie anioła bez odpowiedzi.

♕

Jihoo zamknął za sobą drzwi swojej komnaty i oparł się o nie, wypuszczając powietrze z płuc. Przez ostatnią godzinę spędzoną w sypialni swojej siostry starał się nie wybuchnąć gniewem, aby nie dodawać jej zmartwień. Seoyun rzadko płakała, a kiedy to robiła, zazwyczaj musiało chodzić o coś związanego z ich ojcem lub starszym bratem. Tym razem również nie było inaczej i Jihoo kipiał ze złości.

Jeszcze kilka temu ta dwójka była dla niego wzorem do naśladowania. Kiedy był dzieckiem, bardzo często zdarzało mu się zakradać do sali obrad i przysłuchiwać się prowadzonym rozmowom. Był pod wrażeniem tego w jaki sposób król prowadził dyskusje, rozwiązywał konflikty, podejmował ważne decyzje dotyczące ich królestwa. Miał go za dobrego i sprawiedliwego władcę, dlatego rozumiał czemu stawiał tak wielki nacisk na dyscyplinę i dobre wychowanie u swoich dzieci.

Problemy pojawiły się, kiedy Jihoo wszedł w wiek nastoletni, co dało start jego młodzieńczemu buntu. To właśnie wtedy wielkim oparciem był dla niego Seokjin, który wspierał go w jego szalonych pomysłach. Razem wymykali się poza mury zamku, gdy nudziło ich życie jako książęta. Potem musiał wysłuchiwać srogich reprymend, biorąc całą winę na siebie. Z czasem zaczęto wysyłać za nimi dwóch strażników, aby mieć ich na oku. Jin nie był tego świadomy: żył w przeświadczeniu, że są na tyle sprytni, by przechytrzyć nie tylko swoich rodziców i resztę rodzeństwa, ale także osoby odpowiedzialne za ich bezpieczeństwo. Jihoo kochał swojego brata, wiedział jak wielka presja na nim spoczywa, więc był gotów na wysłuchiwanie wszelkich komentarzy, byle tylko móc spędzić trochę czasu z Seokjinem i dać mu namiastkę zwykłego życia.

Jin niejeden raz pokazał, że uwielbia swoje młodsze rodzeństwo i stawał w ich obronie, za co Jihoo był mu wdzięczny, nawet jeśli nie mówił tego na głos. Wszystko zaczęło się psuć, kiedy Seokjin zaczął bardziej zachowywać się jak przyszły władca tronu niż brat, którego tak podziwiał. Milczał, gdy ojciec rzucał nieprzychylną uwagą w stronę Jihoo lub snuł plany wobec Seoyun i jej zamążpójścia. Niegdyś zawsze stawał w ich obronie i reagował, gdy król był za ostry, zapominając, że koniec końców ma do czynienia ze swoimi własnymi dziećmi. Jin zasłaniał się tym, że nie może dłużej żyć bezmyślnie i się bawić, bo powoli dochodziło mu coraz więcej obowiązków. Bliźnięta nie były w stanie dłużej tego słuchać, przestały go rozpoznawać, aż w końcu czara goryczy się przelała i zarówno Jihoo, jak i Seoyun, zaczęli darzyć Seokjina szczerą niechęcią.

Była jeszcze jedna kwestia, która sprawiała, że Jihoo nie mógł dłużej znieść Jina,. Mianowicie młodszy był świadom tego, że jego brat nie palił się do rządzenia. Owszem, prawo do korony przysługiwało mu jako najstarszemu, lecz to by było na tyle. Z o wiele większą pasją oddawał się czytaniu książek czy graniu na fortepianie aniżeli nauce tych umiejętności, które miałyby uczynić z niego dobrego króla.

Inaczej sprawa wyglądała z Jihoo. Jego zainteresowanie polityką i obecność na zebraniach już w tak młodym wieku zostało przekute w pragnienie zostania władcą, jeszcze lepszym od swojego ojca. Wiedział, że są królestwa, w których mógłby objąć władzę dzięki małżeństwu, lecz jego nie interesowało żadne inne miejsce poza Yangyeong. To było jego miejsce i na jego czele chciał stanąć. Na przeszkodzie stał jednak Jin i to był powód, dla którego nienawiść Jihoo rosła z każdym dniem.

Pocieszanie Seoyun uświadomiło mu, że jeśli on i jego bliźniaczka mają być szczęśliwi, to tylko wtedy, kiedy on zostanie królem. Wiedział, że jeśli jego cel ma się ziścić, będzie musiał działać i nic, ani tym bardziej nikt, nie może mu w tym przeszkodzić. W szczególności jego starszy brat.