Ω, μωρό μου[2]

Κεφάλαιο 32ο

"Δανάη εισαι σίγουρα καλά? Δεν έχεις δείξει κανένα συναίσθημα αυτές τις μέρες" λέει ανήσυχος ο Γιώργος

"Ναι. Ναι είμαι καλά. Το έχω συνειδητοποιήσει πλέον" απαντάω καθώς τρώω άλλο ένα κουλουράκι

Σκατα τελείωσαν. Τα έφαγα όλα πάλι

"Και τι έχεις συνειδητοποιήσει ακριβώς?" Ρωταει ειρωνικα η Λυδία

Ο κακή ιδέα να βγω με το ζευγαράκι σήμερα

"Ότι εγώ και ο Λουκάς τελειώσαμε. Θα γίνει πατέρας τώρα"

"Σοβαρά τώρα? Έχεις να μιλήσεις δύο εβδομάδες μαζί του και κάθεσαι και λες ότι τελειώσατε γιατί θα γίνει πατέρας?" Ρωτάει ειρωνικα ο Γιώργος

"Ναι"

"Όχι βέβαια" απαντάει η φωνή πίσω μας

Γυρνάω το βλέμμα μου πίσω και κοιτάζω τον Λούκα ο οποίος έρχεται και κάθεται δίπλα μου 

"Τι κάνεις εδώ?" Ρωτάω σιγά

"Ήρθα να μιλήσουμε. Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό πάει το βουνό στον Μωάμεθ δεν λένε? Ε αυτό ήρθα να κάνω και εγώ"

"Εμείς να σας αφήσουμε. Έχουμε αν βάλουμε μπρος για το παιδάκι μας" λέει ο Γιώργος γελώντας

Ρολαρω τα μάτια μου και ανακαθομαι στην καρέκλα μου

"Γιατί δεν μου μιλάς?" Ρωταει ο Λουκάς όταν καθόμαστε μόνοι μας

"Δεν έχω να σου πω κάτι"

"Ρε μωρό μου ακούμε λίγο να σου πω αφού έχω λύσει για το θέμα γιατί με παιδεύεις?" Ρωτάει

"Λουκά... Έχεις οικογένεια πλέον" του ξεκαθαρίζω

"Ναι. Έχω εσένα μωρό μου. Εσύ είσαι η αφετηρία της οικογένειας μου" ψυθιριζει

"Λουκά-"

"Άκου μωρό μου είμαι δεν είμαι πατέρας του παιδιού εγώ θα είμαι μαζί σου ναι? Πες με εγωιστή θέλω να είμαι χαρούμενος και χαρούμενος είμαι κοντά σου μόνο. Αν όντως είναι έγκυος και το παιδί είναι δικό σου σαφώς και θα παραμείνω στην ζωή του παιδιού αλήθεια αλλά δεν μπορώ ποτέ να σε αφησω ξανά. Νιώθω κενός γαμω μακριά σου" ψυθιριζει σιγά

Αναστεναζω και κοιτάζω τα μάτια μου

"Και αν το παιδί ζητήσει την μαμά του και τον μπαμπά του μαζί?" Ρωτάω

"Θα του εξηγήσω ότι ο μπαμπάς είναι ευτυχισμένος με την Δανάη. Την κοπέλα που αγαπάει και θα αγαπήσει και το παιδάκι μου γιατί είσαι υπέροχη"

Χαϊδεύει το μάγουλο μου

"Έλα να ξεκινήσουμε μαζί της δική μας οικογένεια"

Ψυθιριζει κοιτώντας με

Τα μάτια μου βουρκωνουν και κοιτάζω άλλου

"Δηλαδή δεν θα σε πάρει κανένας μακριά μου?" Ρωτάω σιγά

Τα δάχτυλα του αγγίζουν το πηγούνι μου

Σηκώνει το κεφάλι μου ενώνοντας το βλέμμα μου με το δικό του

"Κανένας ποτέ δεν θα καταφέρεις να μας χωρίσει ότι και αν γίνει ότι και αν κάνει. Ο έρωτας που νιώθω για εσένα είναι τόσος πολύς που τίποτα δεν θα καταφέρει να τον αλλάξει"

"Το ορκίζεσαι? Γιατί Λουκά αν με ξανά αφήσεις δεν θα το αντέξω αλήθεια. Δεν θα αντέξω να μπουν αλλά εμπόδια σε αυτό που πάμε να φτιάξουν"

Χαμογελάει και φιλάει το μάγουλο μου πριν ακουμπήσει το μέτωπο μου στο δικό του

"Εμπόδια πάντα υπάρχουν το νόημα είναι να τα ξεπερνάμε τα εμπόδια. Και πίστεψε με Δανάη σε αγαπάω τόσο πολύ που δεν θα καταλάβουμε καν ότι έχουμε περάσει δύσκολα"

Φιλάω τα χείλη του χωρίς φόβο πλέον

Είναι δικός μου

Ο Λουκάς είναι πάλι δικός μου

"Και το τέλος?" Ρωτάω όταν χωρίζουμε τα χείλη μας

"Το τέλος θα μας ανήκει και θα είναι το καλύτερο τέλος που θα μπορούσαμε να ζήσουμε μωρό μου"

Γεια σας μωρααα

Νέο κεφάλαιο

Πώς μου είστε?

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο?😌

Το κεφάλαιο νόμιζα ότι το ανέβασα εχτές το βράδυ αλλά δεν έγινε οπότε πάρτε το σήμερα 😂

Αν και μικρό εμένα μου αρεσε πολυυυ

Το βιβλίο τελειώνει 😕

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά 💕

Αντίο 💘