Ω, μωρό μου[2]

Κεφάλαιο 33ο

Ανοίγω τα μάτια μου με ένα τεράστιο χαμόγελο

"Καλημέρα" ψυθιριζει σιγά στο αυτί μου

"Καλημέρα μωρό μου" απαντάω στο ίδιο τόνο

Τεντώνετε στο κρεβάτι μου ενώ με βάζει στην αγκαλιά του

"Τι θα κάνουμε σήμερα?" Ρωταει ενθουσιασμένος

"Εγώ θα πάω στην σχολή μου ενώ εσύ θα πας στην Ελευθερία να μιλήσετε" απαντάω

Ξεφυσαει και φιλάει το κεφάλι μου

"Έχεις δίκιο μωρό μου πρέπει να πάω. Θες να σε πάω εγώ στην σχολή?" Ρωτάει

Κλείνω τα μάτια μου όσο αυτός χαϊδεύει τα μαλλιά μου

"Ναι αμέ. Λουκά να σε ρωτήσω κάτι?"

"Ότι θες"

"Πάτρα δεν θα ξανά πας?" Ρωτάω

Ανοίγω τα μάτια μου κοιτώντας της αντιδράσεις του

"Έχω να δώσω 3 μαθήματα για να πάρω το πτυχίο μου. Θα πάω σε λίγο καιρό να τα δώσω και ήλπιζα να έρθεις μαζί μου" απαντάει

Χαμογελαω

"Θα δούμε μέχρι τότε. Άσε με τώρα;να σηκωθώ να πάω να ντυθώ, να ετοιμαστώ, να φάω πρωινό, να πάω στην σχολή, να-" ξεκινάω να λέω αλλά με διακόπτει με μια απότομη επαφή με τα χείλη του

"Ξέρεις ότι μου αρέσει να σε ακούω να μιλάς άλλα αυτά τα βαριέμαι"

Σηκώνομαι από την αγκαλιά του και πηγαίνω στην τουαλέτα αφήνοντας πίσω μου τον Λούκα

"Να έρθω μαζί σου τουαλέτα?" Φωνάζει

"Όχι να κάτσεις εκεί που είσαι"

Λουκάς μερικές ώρες αργότερα

"Που ήσουν εχτές στο βράδυ και γιατί ήρθες τώρα?" Ρωτάει η Ελευθερία

"Θέλω να μιλήσουμε"

"Και εγώ είμαι έγκυος ξέρεις και δεν με έχεις ζητήσει ακόμα σε γάμο" λέει έξαλλη

Όπα κοπέλα μου ηρεμήσε λίγο

"Ελευθερία θέλω να χωριστουμε"

"ΟΡΊΣΤΕ?" φωνάζει έξαλλη

"Θέλω να χωρίσουμε"

"ΤΟ ΆΚΟΥΣΑ! ΓΙΑΤΊ?" εξακολουθεί αν φωνάζει

"Καταρχάς ηρέμησε και χαμήλωσε τον τόνο σου θα πάθει τίποτα το παιδί μου"

"ΠΩΣ ΝΑ ΗΡΕΜΉΣΩ ΌΤΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΧΩΡΊΣΟΥΜΕ?"

Ξεφυσαω

"Κάτσε κάτω και ηρεμησε. Δεν είπα κάτι τραγικό"

"Σε ακούω" λέει έντονα

"Ξέρω ότι δεν θα σου αρέσει αυτό που θα ακούσεις αλλά-"

"Η Δανάη έτσι?" Με διακόπτει

Χαμηλώνω το κεφάλι μου

"Πάντα ήταν η Δανάη βαθιά μέσα μου" απαντάω

Αναστεναζει και κοιτάζει άλλου

"Ωραία αφού λοιπόν λέμε αλήθειες τώρα θα σου πω και εγώ την δική μου"

Την κοιτάζω ερωτηματικά

"Ήμουν με τον Έλιοτ πριν από εσένα. Βαθιά ερωτευμένη ήμουν μαζί του πάντα. Ακόμα είμαι ξέρεις. Χωρισαμε γιατί έπρεπε να έρθει για σπουδές. Με βοηθήσεις κάπως να τον ξεπεράσω αλλά μάλλον όχι τόσο ώστε να κουβαλάω το παιδί του" ψυθιριζει την τελευταία πρόταση

Την κοιτάζω ξαφνιάσμενος

"Παιδί του?"

Με κοιτάζει με δάκρυα

"Ναι. Από τότε που τον είδα έγινε. Συγνώμη πραγματικά συγνώμη αλλά δεν ηθ-" την διακόπτω

"Δεν είναι δικό μου?" Ρωτάω χωρίς αισθήματα

"Οχι είναι σίγουρο" ψυθιριζει

Αναστεναζω σιγά αλλά χαμογελαω

"Είναι εντάξει. Πήγαινε στον Έλιοτ μιλά του θα τα βρείτε"

"Εσύ?" Με ρωτάει

Χαμογελάω

"Εγώ Ελευθερία είμαι ευχαριστημένος και για αυτό ευθύνεται η Δανάη"

"Χαίρομαι. Εγώ φεύγω τώρα. Πρέπει να βρω την δική μου ευτυχία" λέει γελώντας

Πιάνω το κινητό μου

Προς: Μωρό 💘
Μωρο μου ετοιμάσου πάμε ταξίδι του μέλιτος πριν τον γάμο. Σε αγαπάω πολύ ❤️

Αναστεναζω και κοιτάζω την φωτογραφία της που έχω βάλει ως home screen

Μωρό μου όμορφο

Έχει ανέβει και το προτελευταίο κεφάλαιο. Αύριο ο επίλογος ❣️