Ω, μωρό μου[2]

Κεφάλαιο 17ο

"Πράσινο" απαντάει

"Ιού γιατί να σου αρέσει το πράσινο?" Ρωτάει γελώντας στην αγκαλιά του

"Σου αρέσει το μαύρο που αρέσει σε όλες σας βασικια οπότε μην μιλάς" απαντάει καθώς νιώθω τους δυνατούς χτύπους της καρδιάς του

"Δεν ισχύει αυτό. Μου αρέσει το μαύρο ως χρώμα σε αντικείμενα. Σε ρούχα μου αρέσει το ηλεκτρικ. Σε τοίχο το γκρι" απανταω ειλικρινά

Νιώθω τα χείλη του να αφήνουν ένα φιλί στο μάγουλο μου και έπειτα τα μάγουλα μας να κολλάνε μεταξύ τους 

"Κρυώνεις?" Ρωτάει όταν ένα αεράκι μας χτυπάει

"Όχι καλά είμαι" απαντάω καθώς βολευομε καλύτερα στην αγκαλιά του

"Λουκά?"

"Έλα μωρό μου"

"Θα σε πείραζε να μάθαιναν στο σχολείο ότι είμαστε μαζί?" Ρωτάω διστακτικά

Ακούω το γέλιο του πριν απαντήσει

"Τι να με πειράζει μωρό μου? Πες το σε όποιον θες. Εκτός από τον Γιάννη" απαντάει

"Και να το μάθει ο Ιάσωνας δεν σε πειράζει?" Ρωτάω

"Όχι. Δεν θέλω να μάθει ότι είσαι μαζί μου"

"Γιατί?"

"Για να σε αφήσει ήσυχη έλεος. Μου την σπάει όταν στην πέφτει"

Αω είναι γλυκουλης μωρέ

"Είσαι γλυκούλης τελικά" του λέω και τον πειράζω στα μάγουλα

"Και εσύ ηλίθια" μου λέει γελώντας

"Ορίστε?" απομακρύνομαι από την αγκαλιά του

"Η δικιά μου ηλίθια" λέει αρπάζοντας με ξανά στην αγκαλιά του και με φιλάει ξανά

Σταματάω τον φίλι και τον κοιτάζω χαρούμενη. Αναστεναζω και του δίνω ακόμα ένα φιλί στο στόμα

"Είναι γλυκό να με θεωρεις δική σου αλλά δεν είμαι κτήμα σου ανήκω στον εαυτό μου"

"Στον εαυτό σου και σε εμένα!"

"Τι μας λες?" Ρωτάω γελώντας

"Δεν ακούς? Μήπως να φιλήσω και το αυτακι ώστε να ακούει καλύτερα?"

Ιού γιατί να φιλήσει το αυτί μου?

"Είσαι αηδιαστικός" απαντώ

"Αηδιαστικός? Εγώ? Εγώ το άγριο σου? Ο υπέροχος Λουκάς?" Με ρωτάει καθώς γαργαλαει την κοιλιά μου

Γελάω δυνατά και κουνιεμαι στην αγκαλιά του

"Σταμάτα να κουνιέσαι" γκρινιάζει