class b ✓

-10-

- Jeon Jungkook -

"Kookie, bugün nasılsın?"

"İyiyim, bebeğim." Ne zaman ona böyle hitap etsem olduğu gibi hafifçe sırıttığında o güzel yüzünü inceliyordum. Taehyung'a baktığım her an onu bana bir ödül olarak sunan hayatıma teşekkür ediyordum. Tüm bu boklukların içinde Taehyung benim kurtarıcı meleğimdi.

"Kaşın acıyor mu?" diye sorarken oturduğum bankın önünde durmuş ince parmaklarını dün ki kavgadan kalan izlerde dolaştırmıştı. "Hayır." derken bileğini tutup aramızda mesafe kalmayacak şekilde bana gelmesini sağladım.

Aptal dersler yüzünden aramızda sıralar dahi olsa uzak kalıyorduk ve ben onu özlüyordum. Birkaç metre uzağımda olduğu halde ona rahat rahat bakamamak ya da dokunamamak deli ediyordu.

Yanaklarımı elleri arasında yoğurmaya başladığında parlayan gözlerini izlemekle meşguldüm. Bana bakarken büyüyen bu gözlerinin güzelliğine tapabilirdim.

-

"Taehyung, sweatim sende mi?"

"Evet. Geri vermemi ister misin?"

Üzerime giymek için bakındığım dolaptan bir adım uzaklaşıp odamın kapısından içeri bakan Taehyung'ta bakışlarımı gezdirdim. Kendi kıyafetlerinin üzerine ona bol gelen sweatimi giymişti ve bu tatlı görüntü karşısında ne demem gerektiğini bilmiyordum.

"Buraya gel." diyerek kollarımı açtığımda kıkırdayıp koşarak bana ulaştı. Kendi kokum ve onun kokusu karıştığında hoşuma gidiyordu. Bu yüzden ne zaman benimle uyusa ona kendi yastığımı veriyordum. Ertesi gün onun kokusuyla rahat bir uyku çekebiliyordum.

"Çok tatlı olmuşsun."

"Şımarıyorum."

Çıplak göğsüme öpücük kondurduğunda yutkundum. "Kaşınıyorsun." Haylazca sırıtırken dudaklarını yaladı ve bakışlarını gözlerimden kaçırdı. "Kaşınırsam?"

"Okula gitmeliyiz."

"Bir saat geç gitsek sorun olmaz bence."

Elimi ensesine atarak onu kendime çektiğimde itiraz etmeden karşılık verdi. Şuan ne isterse ya da ne derse yapabilirdim. Bu haliyle bile üzerimde kurduğu etki böyleydi. Ona karşı olan uysallığımın başka kimseye olmadığının farkındaydı. Buna rağmen beni kullanmayan bir insandı Taehyung.

Karın kaslarımda duran elleri eşofmanımın lastiğine inerken dudaklarımı dudaklarından çekmeden sırtını dolaba yaslamasını sağladım. Tüm ömrümü onunla geçirebilecekken neden bu bir saati okul yolunda harcayacaktım ki?

"Bunu çıkartmak istemiyorum." diyerek sweati kastettiğimde gülerek boynuna kondurduğum öpücüklere yer açtı. "Çıkartma o zaman." Dilimi işin içine katıp orda kalacak izler bırakırken elini saçlarımın arasına daldırdı.

-

"Taehyung, özür dilerim. Aptal bir kavgaydı."

Bana bakmak için kafasını kaldırmak yerine sessizliğini korudu. Bana sinirli olmasını anlıyordum ama benden uzak kalmasına dayanamazdım. "Konuşmayacak mısın?" Boş sınıfta onun yanına ilerleyip elimi mavi saçlarına daldırdığımda itiraz etmedi.

"Gerçekten üzgünüm." Eğilip yanağını öperken kokusunu içime çektim. O yanımda olmadığı için sakinleşemeyip bir çocuğu fena halde dövmüştüm. Yine de beni affetmeliydi. Bana kıyamazdı ki.