University Series : Ella Claire Fuentes

Chapter 33

Erin's PoV:

"Tell me honestly... y-you're just joking right?"

Napaiwas ako ng tingin dahil sa tanong ni Ella. I really hope na joke lang yun pero hindi. "N-No, Ella. She's really my fiancee."

Kitang-kita ko ang pagdaan ng kakaibang sakit sa kanyang mukha. She's clearly hurt. Hindi ko rin maiwasang makaramdam ng sakit just by seeing that she's hurting.

Pakiramdam ko'y namutla ako bigla dahil halo-halong emosyon ang nakapaskil sa kanyang mukha.

"But—"

"Stop it Erin!"

I know sa gantong oras ay iniisip nya na ginusto ko yun. Pero hindi. Never kong magugustuhan na mapunta ako sa ganong sitwasyon.

Katahimikan ang namayani sa aming dalawa.

I heaved a sigh at napagdesisyunang hayaan na lang muna sya pansamantala. I need to think.

Damn. Mukha atang hindi maganda ang way nang pagkakasabi ko sa kanya. But it's for the best. Hindi ko na dapat patagalin pa ito because it will just cause so much pain to her if tinago ko pa yun sa kanya.

Suddenly, I just heard a continuous whimpers. Agad akong nag-angat ng tingin. She's weeping. She's crying really hard.

Ramdam na ramdam ko ang pagsikip ng aking dibdib. It hurts so much. Ayoko na nakikita syang ganto. Ang hirap pala kapag ikaw yung dahilan nang pag-iyak nya.

The pain is so much to bear.

Hindi ako nag-atubili na tawirin ang distansya naming dalawa.

"W-Wifey ko, ple—" Hindi ko natapos pang muli ang aking sasabihin nang dumapo ang kanyang palad sa aking pisngi.

*Pak!*

Namanhid bigla ang aking pisngi dahil sa ginawa nyang pagsampal. Malakas. It sting pero walang wala yun kung ikukumpara sa nararamdaman nya ngayon.

"Wag mo kong matawag-tawag na wifey ko!" Madiin nitong asik.

"Stop calling me that endearment if you're already engaged, Erin..." Her tone, punong-puno ito ng hinanakit. Parang umurong bigla ang aking dila at hindi makapagsalita.

But one thing is for sure. I need to tell her my side.

"Tell me why? Bakit? Bakit pinili mo sya?"

I quickly shooked my head. "No, Ella. I swear, I didn't chose her. Pinakilala lang sya ng parents ko, saying that she's y-you know."

Ugh. Ayaw ko nang sabihin pa ang term na iyon. Pwede basta si Ella ang tinutukoy ko.

I can feel her heavy breathing na para bang kanina pa sya nagtitimpi. Wala ring tigil ang pag-agos ng luha sa kanyang magandang mukha. She looks miserable.

But despite of that, she's still beautiful in my eyes.

I didn't hesitate to hugged her. Ito ang unang pumasok sa isipan ko. In this way, I want to show how much I care for her.

"Fuck it! Let me go Erin!" She exclaimed ngunit hindi ko sya pinakinggan. I continued hugging her at mas hinigpitan pa ang pagkakayakap sa kanya.

Hindi ko na inisip pa kung gaano kalakas ang mga hampas at palo na ibinibigay nya sa akin. I cam endure it.

I know naman na mapapagod din sya. Ayokong bumitaw.

At hindi nga ako nagkakamali. Ilang minuto lang ang nakalipas ay naramdaman kong tumigil na sya.

I took a peek at her. She's still crying. I can feel the unexplainable pang on my chest. Ang sakit.

Nakakainis. Naiinis ako sa sarili ko.