Bu bölümü sevgili arkadaşım @NevraMutlu kaleme almıştır...
Bölüm ithafı kendisine gelsin :)))
Geçmiş bazıları için mutluluk iken
Bazıları için acı bir katrandır...
Sarp podyumdan Günce ve Nefes' i çığlıkları eşliğinde sinirle aldıktan sonra salonun dışına çıktı ve Nefes' i yere bıraktı. Günce' yi omuzundan indirmeden halen geçmeyen siniri ve Günce' nin çığlıkları ile kardeşine bakıp konuşmaya başladı.
"Seninle sonra görüşeceğiz küçük hanım. Şimdi git üstünü giyin böyle çıplak dolaşma! " diyerek üstündeki iç çamaşırları görmezlikten geldi.
Arkasına bakmadan yürürken Günce sırtına güçsüz yumruklarını indiriyor ve durmadan bağırıyordu.
"Bırak beni hayvan herif. Sen beni hangi hakla sırtına alırsın? "
"Bırak diyorum sana. Bıraksana. "
Sarp sevdiği kızın bağırmalarını duyuyor ama umursamıyordu. Bu kadar yeterdi. Günce' yi gördüğü andan beri çok etkilenmiş ilk başta bunun aşk olduğunu inkar etmişti. Ama çocuk değildi ve ne hissettiğini anlayacak yaştaydı. Omuzunda ki bu periye ilk gördüğü andan beri aşık olmuştu ve hayatı boyunca ilk defa aşkı tattığı kızı başkalarına seyirlik yapmasına izin vermeyecekti.
Şu an ne kadar sinirleri tepesinde ve Günce' yi parçalara ayırmak istesede ona kıyamayacağını biliyordu. Nasıl ve ne zaman bu hale geldiğini bilmiyordu ama artık çokta umursamıyordu. Çünkü inkar bir işe yaramıyordu. Ayrıca aşk o kadarda kötü değildi. Sevdiği kızın kokusunda kaybolmak bugüne kadar ki kaybolduğu kirli tenlerden arındırıyor onu bambaşka bir cennete alıyordu.
Ölse açılmayacak bu cennet kapısı aşk ve aşık olduğu kadın sayesinde açılıyordu. Başka ne isterdi ki... Ah tabi istediği bir şey vardı. Oda şu anda asi bir kısrak gibi omuzunda durmasını bilmeyen peri kızıydı.
Artık sabrı kalmamıştı ve bu gece onu alacaktı. Üstelik buna engel olacak herkesi ve tüm olumsuzlukları ortadan kaldıracaktı. Günce sadece sonsuza kadar ona ait olacaktı.
Tabi omzundaki Sarp' ın tabiri ile peri yani Günce hiç öyle düşünmüyordu. Zaten geçmişten kalmış bir öfkesi ve kalp yarası vardı. Şimdide pazardan mal kaldırır gibi podyumdan Günce' yi kaldırmıştı. Buda öfkesine öfke katmıştı.
Sarp çıkışa gelip arabasını bekledi ve bu sırada Günce' nin bağrışları hiç susmuyordu. Gelen arabanın kapısını açıp kızı içeri bindirdikten sonra kemerini bağladı. Ama kemeri bağlarken de Günce' nin yumruklarına maruz kalmıştı. Sarp hiç çekinmeden bu vahşi güzelin çenesinden sıkıca tutup dudaklarını ateş gibi dudaklara bastırmıştı. Sonra geri çekilip gülümseyerek göz kırptı ve doğrularak kapıyı kapattı. Kendi tarafına geçene kadar kapı kilidinide kapatmıştı.
