Günlüğü yastğın altına sokuşturduktan sonra olduğum yere uzandım. Aklıma benim annem ve babam geldi. Annemle babam iyi anlaşırlardı. Hatta kavga ettiklerini nerdeyse hiç bir zaman görmezdim. Ama annem gitmeden önceki 2-3 yıllar pek iyi geçmedi. Annemle babam biribirleriyle çok konuşmaz oldular. Yemek masasında hiç sesleri çıkmıyordu. Zaten sonrada annem gitti işte.
Ben bunları düşünürken odanın kapısı birdenbire açıldı. O kadın gelmişti. Ama tabi yine yüzü bir şekilde kapalıydı. Aklımda günlük geldi. Hemen uzandığım yerden kalkıp yanına gittim. Hiç bir şey demeden ve bana bakmadan tepsi elinde duruyordu. Ona bişey diyeceğimi anlamıştı sanırım. Bende daha fazla beklemden söze daldım. Açıkçası ne diyeceğimi falan da bilmiyordum ama yinede bişeyler demeliydim. Ona neden yüzünü sakladığını soracaktım.
Yavaşça omzuna dokundum. "bana neden yüzünü sakladığını söyler misin?" dedim. Oda "sadece yüzümü görmeni istemiyorum" dedi. Arkasını döndü tam gidicekken kolunu tuttum. Yalvarırmış gibi tekrar sordum "lütfen neden yüzünü sakaldığını söyle". Derin bir of çekti. "beni tanımandan korkuyorum. Şimdi lütfen kolumu bırak!" dedi. Bıraktım koşar adımlarla odadan çıktı.
Bu işte bir gariplik vardı. Ama neydi hiç bir fikrim yoktu...
(evet kısa oldu biraz. Bunun nedeni şu an regl olmam ve beni öldürecek derecede ağrımın olması. Cidden üzgünüm şu dönemden bir çıkayım tekrar bir 4-5 sayfa yazıcam. Görüşürüzz. Sizi seviyorumm❤️)
ESTÁS LEYENDO
Üvey Annem
De Todo"o lezbiyen kız" Benim hakkımda dediği bu şey çok ağırıma gitmişti. Ben ona karşı içimde bir sevgi beslerken onun beni tanımlamak için kullandığı bu kelime... İnsanların acıması yok.
