Will You Hide Me? - Catradora

Evin Oradaki Kim?

Üzerimdeki şaşkınlık hâla etkisini gösterirken, herkesin -özellikle Glimmer'ın- sinsi gülümsemeleriyle beni izlemesine izin veriyordum. Mara hızlıca yanıma gelip beni oturduğum koltuktan kaldırdı ve kollarının arasına aldı.

Hâla şaşkınlığın getirisiyle tepki veremezken o bunu hiç sorun etmedi, aksine kollarını daha sıkı vücuduma sardı. Kollarımı havaya kaldırıp onun sırtına koyacağım zaman geri çekildi ve yüzümü dikkatlice izlemeye başladı.

Gözlerindeki endişeli ifade  beni değerli hissettirmişti.

"Seni aradıktan sonra Mara ile ortaklık kurduğunuzu, bunu bırak arkadaş olduğunuzu duyunca bende senin gibi şok olmuştum."

Demişti Adora. Sözleriyle gözüm ona kayınca göz kırpmış, diğerleriyle beraber koltuğa oturmuştu.

Mara bir kaç adım geri çekildi, yüzüme düşen saçlarımı geriye doğru ittirdi ve alnımı açığa kavuşturdu.

"Ah, Lonnie nasıl böyle bir şey yapar aklım almıyor. Keşke bunu öğrenir öğrenmez bana gelseydin. En azından ailenden bu kadar uzak düşmezdin."

Üzüntüyle kurduğu cümlenin ardından tekrar beni kollarının arasına aldı. Bu sefer sarılmasını karşılıksız bırakmadım ve bende ona sıkıca sarıldım. O şuan benim tanıdığım tek kişiydi. O burada tam anlamıyla güvenebileceğim tek kişiydi.

"Merak etme ben senin yanındayım. Ablanında gerçek yüzü yakında ortaya çıkar. Zaten ortalığı hayatta ona bırakmayacağım. Bana güven Catra."

Derin bir nefes alıp ciğerime gönderdim. 2 gündür stresten kasılan vücudumun şimdi gevşediğini hissediyordum.

"Evet özleminizi giderdiyseniz asıl konumuza geçelim."

Glimmer'ın alaylı sesini duyar duymaz onun kolları arasından çıkmış, kalktığım koltuğa geri oturmuştum. Mara ise karşımdaki tekli koltuğa yerleşmiş bana bir gülüş sunduktan sonra konuşmaya başlamıştı.

"Kimlik 2-3 gün arasında gelir. Son dakikada haber verdiğimiz için aceleye geldi. Ev işini de hallettim sayılır. Şehre yakın bir yerde. Buraya kıyasla daha güvenli. Tanrı aşkına ormanın derinindeki evi kim buldu? Amacınız doğaya karışmak felan mıydı? Başarmışsınız."

"Adora'nın bulduğu evden ne beklenir ki?"

Dedi Mermista.

Adora sıkıntılı bir nefes alıp koltuğa iyice yerleşti.

"Bende meraklı değilim buraya. Şehirde bir ev bulmuştum ama Catra ile buluştuktan sonra bizi biri takip etmeye başladı. Ya da bilmiyorum... Bana öylede gelmiş olabilir. Bende güvenliğimiz için buraya getirdim."

Gevşemiş vücudum tekrar korkuyla kasılırken, irislerimi Adora'ya sabitlemiştim.

"Nasıl?"

Elini saçlarına daldırıp geriye doğru attığında yerdeki bakışları da bana döndü.

"Sadece seni korkutmamak için bir şey demedim. Kim olduğu hakkında bir fikrim yok ama arabanın plakasını aldım. Belki seni, ablan takip ettirdi belki de bizim çatıştığımız biriydi. İki ihtimal de olabilir."

"Ama ablam olsaydı sana parayı göndermezdi değil mi?"

Onun beni bulması demek öldürmeden bırakmaması demekti.

"Senden kurtulduğu için sesini çıkartmamış olabilir. Sonuç olarak öz ablan seni öldürmek istedi. Her şeyi beklemen gerek."

Bow'u kafa hareketlerimle onayladım.