Trust No One

Chapter 6: Spy?

[Chapter 6]

Tahimik kong pinagmamasdan ang mga kaklase ko. Unlike yesterday, napakatahimik nila. Some are holding each others hands. May iba, pasulyap-sulyap kay Jewel, who is looking outside.

Kung ako rin naman. Magtatakha talaga ako kung bakit may bahid ng dugo sa uniporme niya kahapon.

Siniko ko si Tens habang nakatingin pa rin sa mga kaklase ko. "Alam ba nila ang nangyayari?" I asked him.

Kung may alam ang mga kaklase ko, bakit pumasok pa sila. Seeing them like this, afraid of something. Katangahan ang pumasok pa kung may kinakatakutan.

"I'm not sure but... yes? Maybe." Tens answered me.

Naningkit ang mata ko habang nakatingin kay Jewel. Bumaling ako kay Tens.

"You mentioned something about traydor yesterday. Tapos si Don Marcelo, sinabi niya na..." I tried to recall what Don Marcelo exactly said yesterday, "'Traitors must be always present'. The hell! Sinabi niya iyon when I told him that I'm planning to leave this school." sabi ko sa kaniya.

Is he saying that I'm a traitor?!

Which is a fact.

Oh my! Alam na ba nila that I'm against them?

Shit!

Tens leaned towards me, "Yeah, right. You're a traitor. But not being a traitor to your own family. But being a traitor to this game." He whispered.

With forehead creasing, I looked at his dark eyes. "What are you talking about?" tanong ko sa kaniya.

He just smirked. "Sa larong sinasabi ko, may mga traydor." sabi niya ulit. Mahina lang ang boses niya. Mukhang ayaw niya na marinig ng iba.

Nagtatakha na rin ako sa ginagalaw niya. Bakit ang dami niyang nalalaman?

"You and me," he pointed his index finger to me and then to his self, "We are traitors." nakangisi niyang sabi.

There's a part of me that wanted to laugh. Seriously? Is he pulling a joke?

But his eyes tells the truth. Only the truth. Atsaka, nabanggit na rin ni Don Marcelo ang tungkol sa laro.

Pero seryoso. Traydor? Bakit isa ako sa mga oh-so-called traydor?

"Why are you saying this to me?" I asked him.

Lumayo na siya sa akin at sumandal sa kaniyang upuan. "It is because you're clueless."

Napangiwi ako sa isinagot niya, "Clueless your ass! E' kung sinagot mo lang sana lahat ng tanong ko!" sigaw ko sa kaniya.

Napatingin ang iba naming kaklase sa akin pero mabilis din na nag-iwas nang tingnan ko sila ng masama.

Tumingin ulit ako kay Tens na nakangisi lang habang pinaglalaruan ang kaniyang daliri na nasa desk niya.

"But don't worry. I'll protect you from those traitors and participants who'll try to harm you." he said and winked at me.

Mabilis akong umiwas ng tingin.

Imbes na kiligin ako, kinikilabutan ako sa kaniya. Siya na ang nagsabi, hindi ako pwedeng magtiwala sa iba. So, ang kiligin sa ginagawa niya, sobrang mali.

"You can trust me, Emerald." Napatingin ulit ako sa kaniya dahil sa sinabi niya.

Baliw na ba siya?! Kasasabi lang niya kahapon na hindi ko siya pwedeng pagkatiwalaan.

"Mula pagkabata, sinaktan na ba kita?" he turned his head and face me with serious face.

Without properly thinking, I shake my head- saying no. Hindi pa niya ako sinaktan. Pinahiya, ipinahamak o ano pa man na makakasakit sa damdamin ko. Instead, he's always there to save and protect me. He's there to make me smile and laugh.

But...

... is he really worth to trust?

Hindi ako sumagot sa kaniya. We all turned our head to our room's door when it suddenly open. A beautiful woman came to view. Mid 20's, I guess.

"Good Morning class 4-d!" she greeted us with wide smile. We all watched her walk towards the teachers table.

Biglang naningkit ang mata ko. Hindi ba siya aware sa nangyari kay Sean? GOODmorning?! There's no good in the morning when one of your classmate just died.

Oh, my wrong! Just killed by someone rather.

Inilapag niya ang kaniyang mga hawak na papel sa mesa at hinarap kami. Inilagay niya ang kaniyang dalawang kamay sa kaniyang likuran. She roamed her eyes looking at my classmates one by one.

Seryoso lang ang mga kaklase ko. Even Jewel's attention caught by this woman.

Who is she?

I crossed my arms when his eyes stop at my direction. Hmm... this mysterious woman. She's something...

The way she smiled when she entered our room and greeted us.

Tens lean his head to my shoulder, "Kaalyansa yan ng pamilya natin. Don't try to do something against your family when she's around." he whispered. Nang tingnan ko siya, nakangiti na siya sa babae na nasa harapan.

"Spy?" I asked Tens but he just shrugged his shoulder.

So, may nalalaman nga ang babae.

The hell! Ibinaling ko ulit ang tingin ko kay Tens ma nakasandal pa rin ang ulo sa balikat ko. He knows that I'm against my family? Well, nagkaaminan nga pala kami nung first day ko dito.

Dapat ba akong mangamba?

I guess, no need. Alam niya ang iniisip ko tungkol sa pamilya ko. Pero humihinga pa rin naman ako. Ibig sabihin, hindi niya ako isinumbong.

"Don't worry, I'm also against my family." he whispered again, still smiling at the woman.

Bigla akong napairap sa hindi ko malamang dahilan. Tumingin ako ng deretso sa babaeng nasa harapan na nakatingin din sa akin. She smiled at me but I remained my serious face.

"Follow me Class 4-D." nakangiti niyang anunsiyo at naglakad palabas ng classroom.

Katulad ko, nakakunot na ang mga noo ng mga kaklase namin. Exept Tens, of course. Mukhang alam niya lahat ng mangyayari.

Pero saan ba kami pupunta?