KORKAK | Texting

1.7

Teoman - Bu Son Olsun Bu Son

Bölüme geçmeden önce ufak bir açıklama yapacağım. Eğer bu kitabı sıralamada vs. görüp okumaya başladıysanız muhtemelen Miray'ın anne ve babasının kitabı olan Arıza kitabından bihabersinizdir. O kitabı okumayanlar için söylüyorum bölüm aşırı spoi içeriyor. Spoiden kastım o kitaptaki esas karakterin yaşantısından bahsediliyor. Ben spoinin başladığı ve bittiği yerleri koyu yazarak belirteceğim isterseniz o kısımları atlayabilirsiniz. Zaten o kitabı okuyup geldiyseniz sorun yok devam edebilirsiniz.

***

Miray; Bok gibi sesinle mal mal şarkılar söylemeyi bıraksan keşke

Ege; Benim sesim çok güzeldir

Miray; Kargadan hallice

Ege; Bence sen benim sesimi kıskanıyorsun şu an

Miray; Ne münasebet

Miray; Ben komşularımızın kulak sağlığını düşünüyorum

Miray; Çıkmışsın balkona bir de takmışsın kulaklığı, sesin çok güzelmiş gibi şarkı söylüyorsun

Ege; Gibisi fazla benim sesim gayet de güzel

Miray; Kim inandırdı seni sesinin güzel olduğuna?

Miray; Bayağı büyük bir yalana inanmışsın da çünkü

Ege; Kıskanmak...

Miray; Aynen ondan

Miray; Ay lütfen içeri girer misin artık?

Miray; İnatmış gibi daha da yüksek sesle şarkı söylemeye başladın

Miray; Yazık milletin kulağına

Ege; Ne güzel milletin kulağını şenlendiriyorum

Ege; Beleşe konser değil de ne bu şimdi?

Miray; Tamam sesini kesmek için ne kadar para istiyorsun?

Miray; Söyle valla vereceğim

Miray; Sus yeter ki

Ege; Susmam ki

Miray; Oy beni vurun vurun

Miray; Senin sesini duymamak için balkondan en uzak yere kaçacağım

Miray; Bak o kadar tahammül edemiyorum sana

Ege; Şov yapma da git

Miray; 🖕🏻

(Görüldü.)

***

Vicdanımı rahatlatmak adına çözdüğüm birkaç paragraf sorusundan sonra profesör edasıyla sırıtıp kalemimi masaya bıraktım. "Ulan Miray ya yine çok zekisin. Sınav sorularını getirseler önüne kesin birinci olursun." Diyerek kendimi gazlarken kenarda duran telefonumu elime almıştım. Beş dakikadır uzaktaydım kendilerinden. Telefonumla nefes aldığım gerçeğini düşünürsek benim için rekordu.

Sayın aile fertlerim benim telefonu elime almamı beklemiş gibi odama girdiğinde, kalemi alıp ders çalışıyormuş gibi yapmak için çok geçti. Sırıtarak odama giren babama baktım. "Biz de seni ders çalışıyoruz sanıyoruz Miray Hanım. Meğerse elinizden telefon düşmüyormuş."

"Baba inanmayacaksın ama telefonu elime alalı beş saniye anca oldu." Yalan değildi ama şimdi.

"Hep öyle olur zaten." Dedikten sonra tamamen odama giren babamla ofladım. Kim inanırdı ki zaten?