Luscious Sin (boyxboy)

Chapter Twenty Seven

Paulit-ulit na ganu'n ang set up nila ni Tristan sa halos isang linggo. Hindi na 'to kaya ni Felix.

Miss na miss na miss na niya ang kasintahan, wala lang siyang magawa. He misses his boyfriend's presence so badly. Pero kahit na minsan iniisip niya na labagin ang putang inang alituntunin ng mama n'ya ay mas nangingibabaw sa kaniya ang posibilidad kung ibabalik siya nito sa Pilipinas at hindi na makita pa si Tristan. That would be more thorny. 

They don't talk in person or even on the cellphone. But every time he sees Tristan, all his sadness is reduced.

Ganito ba talaga kahirap ang magmahal? Sobrang hirap!—Para kang mamimili sa dalawang pagpipilian na parehas lang din naman ang kahulugan. Fuck to the shit of the burning hell of sin, this is absorb as fuck. 

Felix is ​​in the kitchen now, alone. Drinking wine in a champagne glass. 

"Iho, tama na 'yan, makakasama iyan sa kalusugan mo!" Said the butler in front of him. Kanina pa ito nandu'n? syempre, ano pa nga ba, trabaho nito iyon. 

"Lola... alam mo po... ito ang pangalawa kong inum nito" Pumipikit-pikit ang mata niya at medyo hindi na malinaw ang paligid na nakikita. "Alam mo po... nahihirapan na po ako. Hirap na hirap na po ako." Nilaklak niya ang wine direkta sa bote.

He no longer puts champagne in the glass but in the wine bottle itself. Para saan pa, ganu'n din naman— iinumin din naman niya 'yon. 

Hindi na niya napigilan ang mata niya na lumuha... ulit.

"Lola, alam nyu po ba kung ano ang palagi kong ipinagdarasal sa Diyos?" He paused then wipe his tears in his cheek using the back of his hand "Na sana... maging kami pa rin ni Tristan sa bandang huli... na sana hindi mawala ang pagmamahal niya sa akin at hindi magsawa dahil sa mga hadlang na ginagawa ni mama. Sana mahalin niya ako hanggang sa dulo. Mahal na mahal ko po siya, lola" 

He sobbed and out of sanity fell his head on the table. Asleep. Bagsak na siya

Nagising si Felix na medyo masakit ang ulo "Argh, my head" Hinilot niya ito. 

"Gising kana pala" Anang mayordoma niya at hinawakan siya sa balikat na may pag-aalala "Sabi ko kasi sa'yo kagabi huwag kang uminom!" 

Tumingin siya sa wall clock. 10:02 a.m.

Nahuli na siya sa agahan. Nalampasan na niya ang pagkakataong makita si Tristan. 

'Fuck. Fuck!'

Sinabunutan niya ang sariling buhok ng malakas. 

"Hoy, ano ba?!" Inis na pagpigil ni Flor sa kaniya.  "Ano bang nangyayari sa'yo? Ganun ba kasakit ang ulo mo para sabunutan mo 'yang buhok mo!?" 

He shook his head "Lola, hindi po kami sabay-sabay nagtatanghalian, at kahit gustuhin kong makasama sa hapagkainan si Tristan sa tanghalian ay mahuhuli naman kami ng tagaluto du'n. Inutusan na din po ni mama 'yon" 

He stood up in annoyance and sighed "Bwesit na buhay to!" 

"Magalmusal kana, pasensya kana hindi na kita ginising kanina kasi baka hindi ka pa maayos lalo kapag nakulangan ka sa tulog" 

Humarap siya sa mayordoma. Gusto niya itong sigawan pero hindi niya magawa "Okay lang po, pakisabihan nalang po ang tagaluto sa kusina na paglutuan ako ng marami" 

Kahit na galit ay nagawa pa niyang ngumiti sa mayordoma bago pumunta sa bathroom upang magsipilyo at maligo. Sana ginising siya nito!

Matapos niyang maihanda ang sarili ay tumungo na sila ng mayordoma sa dining area. Breakfast is ready there.