Ω, μωρό μου[2]

Κεφάλαιο 17ο

"Εσύ είσαι ο υπέροχος Λουκάς?" Ρωτάω

"Ναι γιατί δεν είμαι? Είμαι όμορφος. Έξυπνος. Έχω χιούμορ. Έχω μια υπέροχη κοπελα"

"Εγώ είμαι αυτή?" Ρωτάω αν ντροπαλά

"Όχι βέβαια πως σου ήρθε αυτό?" Ρωτάει γελώντας και τον κοιτάζω με νεύρα

"Δεν ξέρω ίσως γιατί είμαι κοπέλα σου?" Ρωτάω ειρωνικά

Πλησιάζει το πρόσωπο μου φιλώντας με απλά

Φιλάει προσεκτικά το κάτω χείλος μου χαιδευοντας την μέση μου

Το δικό μου χέρι χαϊδεύει τα απαλά του μαλλιά

"Θες να καθίσουμε και άλλο έτσι ή να πάμε να περπατήσουμε?" Με ρωτάει όταν χωρίζει τα χείλη μας. Τα κεφάλια μας παρόλαυτα είναι ακόμα κοντά

"Όχι θέλω να κάτσουμε αγκαλιά" απαντάω κοιτώντας την υπέροχη θάλασσα μπροστά μας 

"Ότι θέλει το κορίτσι μου"

[...]

"Κάτσε τι εννοείς?" Ρωτάει ξανά η Λυδία

"Τι δεν καταλαβαίνεις ακριβώς? Το πρωί του έστειλα καλημέρα δεν μου απάντησε. Ήρθα στο σχολείο τους καλημερισα όλους και έκατσα με τον Γιώργο και τον Πέτρο μέχρι να έρθετε εσείς. Όταν ήρθε χαιρέτησε μόνο τα αγόρια είπα ότι ίσως δεν με είδε αλλά οταν τον χαιρέτησα απλά μου έκανε νεύμα. Και τώρα το βλέπεις και μόνη σου με γράφει κανονικα" της λέω σιγά ώστε να μην ακούσει κανένας

Δεν ξέρω τι έχει πάθει. Εχτές με γύρισε σπίτι και ήμασταν τέλεια

"Λυδία? Δανάη? Τι λέτε μονές σας?" Ρωτάει ο Πέτρος και όλα τα βλέμματα τις παρέας στρέφονται προς τα εμάς

Όλα εκτός από του Λουκά

Μα τι στο έπαθε?

"Τίποτα εδώ έλεγα στην Δανάη ότι ξέχασα να κάνω τις ασκήσεις που είναι σημαντικές για τον βαθμό και είπε ότι θα μου δώσει να την αντιγράψω"

"Μα εχτές δεν τις έκανες?" Ρωτάει μπερδεμένος ο Γιώργος την κοπέλα του

"Όχι αυτές ήταν στα μαθηματικά"

"Είναι το άγνωστο στα μαθηματικά?"

"Ο Γιώργο σους. Τι λέγατε?" Ρωτάει η Λυδία

"Ε να έρθετε σπίτι μου να αράξουμε να δούμε καμία ταινία πάλι ήταν ωραία εχτές" λέει ο Άκης

"Τι ώρα?" Ρωτάω

"Κατά τις 10" απαντάει

"Ναι μέσα είμαστε" απαντάει η Λυδία για εμένα και εκείνη

"Ωραία" απαντάει χαρούμενος ο Άκης

Κοιτάζω τον Λούκα ο οποίος κοιτάζει την αυλή

Κοιτάζοντας τον νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν

Ξεφυσαω και κοιτάζω το πάτωμα

"Πάω τουαλέτα" ενημερώνω την παρέα καθώς σηκώνομαι

Μια ξαφνική ζαλάδα με κάνει να στηριχτώ πάνω στην Λυδία να μην πέσω κάτω

"Δανάη? Τι έπαθες παιδάκι μου?" Φωνάζει ο Γιώργος και με βοηθάει να καθίσω

Νιώθω τα μάτια του πάνω μου και ξεφυσαω

"Δεν είναι κάτι απλά έχω χαμηλό σίδηρο" απαντάω σιγά

"Μάλλον την άφησε ο Ιάσωνας έγκυος" απαντάει γελώντας ειρωνικά ο Λουκάς

Τι είπε?

"Τι μαλακίες λες ρε?" Ρωτάει ο Πέτρος

"Την αλήθεια! Για ρώτα της" λέει ειρωνικά δείχνοντας με

"Τι να με ρωτήσει? Πας καλά? Ποτέ έκανα εγώ κάτι τέτοιο?" Φωνάζω έξαλλη

"Έλα τώρα μην το παίζεις θύμα. Όλα μου τα είπαν" απαντάει

Πάω μπροστά του

Τι χέρι μου χτυπάει εμ δύναμη το μάγουλο του

"Πήγαινε ξανά σε αυτόν που στα είπε και πες του να σου πει την αλήθεια. Εγώ και ο Ιάσονας έχουμε τελειώσει και από ότι φαίνεται τελείωσα και μαζί σου" απαντάω και φεύγω από εκεί κατευθυνόμενη προς την τουαλέτα

Ήταν καλό όσο κράτησε

Χειιι μπειμπςςς

Τι κάνετε?

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο...

Δεν θα μιλήσω για τον Λούκα καθόλου

Όλα αποκαλύπτονται

Αυτά για τώρα

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά 💕

Αντίο 💘