"ေနာက္အားမွ ေအးေဆးပါ့။ အခုေတာ့ ထ"
"ျပန္ေတာ့မလား အစ္ကို"
"ျပန္မယ္ မင္းေရာ လိုက္ခဲ့"
"ဘယ္ကို?"
"ျမန္မာပလာဇာ"
×××××××××××××××××××××××××××
အျငင္းစကားမဆိုတတ္သူက ကၽြန္ေတာ္ဆြဲခ်လာတဲ့အတိုင္းပါလာသည္။ ဒါေတာင္ အိမ္ေနရင္းဝတ္နဲ႔ပဲလိုက္မယ္လုပ္ေနလို႔ ေျခသလံုးကို တစ္ခ်က္ေလာက္ျဖတ္ကန္လိုက္မွ သူ႔မွာေဘာင္းဘီႏွစ္ထည္တည္းရွိတာဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေသနဲ႔လဲဝတ္တာျဖစ္သည္။ ေျပာဆိုမွားခဲ့တာေတြအတြက္ သူ႔စိတ္ထဲေတးမွတ္ထားပံုမရလည္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မေျပခ်င္။ အနီးဆံုးျမန္မာပလာဇာထဲက Next Generation ဆိုင္ကို သတိရလိုက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္သက္သာရာသက္သာေၾကာင္းအျဖစ္ အညာသားကိုအက်ႌဝယ္ေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
မာမီ့ကားကို ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေမာင္းလာေတာ့ ေဘးဘက္ျခမ္းကို သူဝင္ထိုင္ရင္းနဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ခပ္ေငးေငးေစာင္းငဲ့ၾကည့္၏။ ကားကို ပါကင္ထဲမသြင္းဘဲ လမ္းမဘက္ရပ္ထားခဲ့လိုက္ၿပီး စိတ္မရွည္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြေနာက္လည္း သူထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ႏိုင္သည္။ ရက္သတၱပတ္ရဲ႕ပထမဆံုးေန႔၊ ညနက္ပိုင္းက ပလာဇာမွာ လူရွင္းသည္။ ေျမညီထပ္မွာ အလွဆင္ထားတဲ့ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ႏွင့္မီးပြင့္ေလးေတြေရွ႕မွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့အဖြဲ႕တစ္စုႏွစ္စုသာေတြ႕ရသည္။ စက္ေလွကားေပၚ ေျခခ်ၿပီး တရိပ္ရိပ္ျမင့္တက္သြားတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကို လည္ျပန္ေနာက္လွည့္ေငးလိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္နဖူးကိုလက္ဝါးနဲ႔ရိုက္ခ်မိေရာ။ အညာသားက စက္ေလွကား ေအာက္ဆံုးနားမွာရပ္က်န္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ လာေလဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳး လက္အမူအရာနဲ႔ျပလိုက္ေပမယ့္ ေခါင္းခါသည္။ ဒီေကာင္ ဘာေၾကာင္ျပန္တာလဲမသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ပထမထပ္ေရာက္တဲ့အထိ တက္မလာေသးတဲ့သူ႔ေၾကာင့္ အဆင္းေလွကားကိုျပန္စီးရသည္။
"ဘာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟို..."
ေခါင္းကုိငံု႔ၿပီး နားထင္စပ္ကိုကုတ္သည္။ စက္ေလွကားအေပၚကိုျမင့္တက္သြားတဲ့ အထစ္ေတြကိုေငးၿပီး မ်က္ႏွာကသုန္မႈန္ေန၏။
Epi_10
Start from the beginning
