bir küçük hyung meselesi // -hyunin

hi-28F

"Sevgili derken?"

Koridorda yaşananlardan sonra Hyunjin'le beraber arka bahçeye çıkmıştık. Çoğu okulda olduğu gibi, bizim arka bahçe de fazla sessiz ve gizemli bir yerdi. Her an bir yerden beklenmedik bir şey çıkabilirdi.

"Jeongin, sence de sevgili sayılmaz mıyız?"

"Sayılmadığımız için soruyorum ya hyung?"

Aslında ona hyung demeyi sevmiyordum, yakışmıyor çünkü ama ona hyung diye seslendiğimdeki yüz ifadesi, fazla sevimli oluyor. Tıpkı şu an olduğu gibi.

"Beni süründürme derdinde misin?"

"Hayır tabii ki de. Seni neden süründürmek isteyeyim ki?"

Üstüne bir de sevimlice gülmüştüm. Ama bu gülüşün anlamını bilmeyen yoktu. Ben bu şekilde gülüyorsam, bir ibnelik yapıyorumdur.

Ne pis bir çocuk oldum ben böyle?

"Şu gülüşün var ya Jeong, her şeyi açık ediyor."

"Gülmek de yasak oldu." deyip dudaklarımı büzdüğümde derin bir nefes aldığını duymuştum.

"Beni kabul etmen için ne yapmam gerek?"

Gözlerim büyümüş şaşırmıştım açıkçası. Nedense böyle bir soru beklemiyordum. Hyunjin'i çoktan kabul etmiştim çünkü. Yani, kabul etmesem beni öpmesine, dahası benimle yakın olmasına neden izin vereyim ki?

"Bunu sana düşündüren ne?"

"Neyi?"

"Seni kabul etmediğimi."

Uzun sarı saçlarının birkaç küçük tutamı gözlerinin önüne düşerken ardındaki duvara yaslanmıştı. Öpmek ya da öpmemek... hayır

"Seni seviyorum ve bunu belli etmekten de çekinmiyorum. Değer verdiğin kuzeninle bile konuştum. Minho beni öldürebilirdi ama ondan korkmuyormuş gibi davrandım. Ulan ben, Minho hyung bana selam verse bile özür diliyordum bir ara!"

İstemsizce gülmeye başladığımda bana, ciddi misin, der gibi bakmıştı.

AMA KOMİKTİ???

"Hyun-jin, Hyunjin. Bak, aslında senden ne beklediğimi bilmiyorum. Sadece, aramızdaki bu şeye isim vermek... yani buna mecbur muyuz?"

Hyunjin hiç düşünmeden "Evet!" diye sesini yükselttiğinde ürkmüştüm. Ben bu çocuğu bu kadar zorlamış olamam abi. Hem de iki günde?

Omuz silkip sanki önemsizmiş gibi "Tamam o zaman." deyip gülümsedim. Hyunjin bana bakarken şu an mutlu olup bana sarılmasını bekliyordum ama hala olduğu gibi dikiliyordu.

"Sevgili olalım yani?"

Hala duruyor?

"Hyun-ov!"

Kolları bedenimi sararken sanki hamile veya regl dönemindeki bir kız edasıyla gözlerim dolmuştu. Birazdan 'kiyowoooo' ya da 'kawaiii' diye bağırabilirim. Bu sarılma işini hiç sevmem ama söz konusu Hyunjin olduğunda, her şey fazla hoş oluyordu.

___

FİNAL

bundan sonra özel bölüm yazarım ama maşsmsğmsşsmsşsmslala

yarın da özel bölümü atarım hatta :)