Believe 2

7.7K 464 4
                                    

Zaw

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ပိုင္တစ္ေယာက္ အိမ္သို႔ သြတ္သြတ္ေလးျပန္လာကာ က်ဴရွင္သြားဖို႔အေရး ေတြးပူေနသည္။
"ငါသြားရင္ေကာင္းမလား မသြားရင္လဲ အိမ္ကိုဆရာမကေမးရင္ ဆူခံေနရမွာ...အိုက္ယားးး စိတ္ေတြရႈပ္တယ္ေနာ္...."

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပိုင္တစ္ေယာက္ စိတ္ကိုျပင္ဆင္ကာ က်ဴရွင္သို႔ လွမ္းရေတာ့သည္။ ဒီေန႕မွ က်ဴရွင္ကလဲ လူေရာက္နည္းေနေသးလို႔ ပိုင္ငိုခ်င္သြားသည္။ အထဲကိုဝင္လိုက္ေတာ့ စြမ္းနဲ႕သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ေလာက္သာ ရွိေသးတာမို႔ ပိုင္လဲ အေနာက္တန္းတြင္သာ လြယ္အိမ္ကိုပစ္ခ်ခဲ့ၿပီး Toilet သို႔ဒိုးေတာ့သည္။

Toilet ထဲသို႔မဝင္ဘဲ အျပင္တြင္ ေခါက္တုန့္ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္မိေနသည္။
*ငါ..ငါက ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ရင္တုန္ေနတာလဲ....ဟူး...*

ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အတန္းထဲ ျပင္သြားရန္ အလွည့္
"အေမ့!!!"
"လန့္သြားတာလား...."

"လန့္တာေပါ့ဟ နင္က အသံမေပးဘဲနဲ႕..."
"ဟားးး ဟုတ္ပါၿပီ ငါပဲမွားတာပါ...ဒါနဲ႕ စာလုံးေတြသိၿပီမွတ္လား..."

စြမ္းအေမးေၾကာင့္ ပိုင့္မွာ မ်က္စိေတြဂနာမၿငိမ္ျဖစ္လာၿပီး
"အင္းးး"
"ေကာင္းတာေပါ့ အဲ့တာဆို အေျဖေပးေလ..."
"ဟင္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး"
"ဟုတ္တယ္ ခ်က္ခ်င္းႀကီးပဲ...."

ပိုင့္မွာ ရွက္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ ပူေလာင္လာသလိုလို....
"ေနာက္မွ ဖယ္ေရွ႕က..." ပိုင္သြားမည့္လမ္းကို စြမ္းေရွ႕ကေန ပိတ္ရပ္လိုက္ၿပီး
"အေျဖေပးၿပီးမွ သြားေရာေပါ့..."

"ဟာ...မေပးေသးဘူး ဖယ္ဆိုဖယ္..." ပိုင့္စကားေတြအရာထင္မလာ စြမ္းရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက ပိုင္နဲ႕ နီးသတဲ့နီးလာသည္။

စြမ္းကေရွ႕တိုးလိုက္ ပိုင္ကေနာက္ဆုတ္လိုက္နဲ႕ ခုဆို ပိုင့္ခါးေလာက္ရွိတဲ့ စားပြဲက ပိုင့္အေနာက္နားမွာ ခုေနၿပီ..
"မင္း...မင္းဖယ္ေနာ္..." မိမိအား ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးၾကည့္ေနေသာ စြမ္းေၾကာင့္ ပိုင္စိတ္ေတြထူပူေနၿပီ....

အေနာက္ကစားပြဲကို စြမ္းလက္ႏွစ္ဖက္က ပိုင့္ကိုအလယ္မွာထားရင္း ေထာက္လိုက္ကာ
"အေျဖေပးရင္ ဖယ္ေပးမယ္ မေပးမခ်င္း မဖယ္ေပးဘူး"
"မင္း...စြမ္း...မင္းဟာ..."

Believe (Complete)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora