"ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းဘုန္း ႏိုးေနၿပီေျပာတယ္။ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ေလွ်ာက္ရေအာင္"
စားပြဲေတြျပင္ၿပီးသြားတဲ့ ဇာမဏိကပဲ ကၽြန္ေတာ့္အနားတိုးလာၿပီးေျပာသည္။ မာမီနဲ႔ညီမေလးလည္း ေရာက္ကာနီးၿပီလို႔ ဖုန္းဆက္ထားတာမို႔ ဇာမဏိစကားကိုေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ အလႉလုပ္တိုင္း ေန႔ဆြမ္းကပ္တာပဲမ်ားၿပီး အခ်ိန္တိုင္းမွာလည္း ကိုထြဋ္ရွိေနေပးခဲ့တာခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ရုတ္တရတ္ ကိုထြဋ္ကိစၥေပၚလာရတာနဲ႔ ၿဖိဳးေလးနဲ႔ရဲဘုန္းကိုလည္း မေခၚထားျဖစ္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ဆီသြားရာတစ္ေလၽွာက္ ကၽြန္ေတာ္မေခၚပါဘဲ ဇာမဏိက လိုက္လာေပးသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က minor operation လုပ္ထားတာမို႔ အရုဏ္ဆြမ္းကုိ ေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းေဆာင္အေပၚထပ္မွာသာ ကပ္ေတာ့လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဝယ်ာဝစၥနဲ႔ မရင္းႏွီးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ဇာမဏိကသာ ပိုေျပးလႊားေပးသည္။ အက်ႌလက္ေတြကိုေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္ေခါက္လိုက္မွန္းမသိဘဲ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲ ဘုန္းႀကီးအပါး ၅၀ ထိ ဆြမ္းကပ္ၿပီးစီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဇာမဏိနဖူးေပၚက ေခၽြးစက္တို႔ကို ကၽြန္ေတာ္လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။
အရုဏ္ဆြမ္းေရာ၊ ေန႔ဆြမ္းပါကပ္တာမို႔ ေျခေထာက္ေတြကအနားမရႏိုင္ပါ။ နံနက္ပိုင္း ၿဖိဳးေလးနဲ႔ရဲဘုန္းလာကူေပးတာေတာင္ မာမီ့ခရီးသြားမိတ္ေတြ က်လာခ်ိန္မွာ တကယ္ကိုလက္မလည္ေအာင္ျဖစ္ရ၏။ ဒါေတာင္ ဧည့္သည္ေတြကို မနက္ခင္းနဲ႔ ေန႔လယ္ပိုင္းအတြက္ ခြဲဖိတ္ထားေပလို႔။ ၾကက္ဆီထမင္းကိုေအာ္ဒါမွာတာေပမယ့္ ဧည့္ခံရတာနဲ႔ လိုအပ္တာေတြလည္း လိုက္ျဖည့္ၿပီးေရာ ေက်ာင္းေဆာင္ရဲ႕တိုင္လံုးတစ္လံုးေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်မိေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အနားတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဝင္ထိုင္တာက ၿဖိဳးေလးနဲ႔ရဲဘုန္း။
"ေဆာရီးကြာ။ ပင္ပန္းေနၾကၿပီလား"
"မင္းကမွ ပိုပင္ပန္းမွာေပါ့။ မနက္က အေစာႀကီးထလာရတာမလား"
ရဲဘုန္းက ေရသန္႔ဘူးကို အသံျမည္ေအာင္ေသာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ထိုးေပးရင္း ေျပာသည္။
"ကိုထြဋ္သြားတာ မေန႔ညတည္းက သိရရင္ ငါတို႔လည္း ေစာေစာလာေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲ့တစ္ေယာက္ ဘယ္ကလဲ"
Epi_7
Start from the beginning
