CHAPTER 26

67 15 2
                                    

London.

Happy and healthy.

"Good morning Ate."

Nakangising bumungad sa pintuan ng kwarto ko si Gab.

"Good morning?" Nagtatakang binati ko rin siya.

Lumapit ako at ginulo ng bahagya ang buhok niya.

Iniwas niya ang kanyang ulo. "Stop it ate." Nakasimangot niyang sabi na ikinatawa ko.

Ngayon ko lang din napansin na mas mataas na siya ng konti sa akin. Agaw pansin talaga ang height niya.

"What's going on Gab?" I tease him.

"Nothing. Tara na nga." Nauna na siyang bumaba.

'weirdo!'

He's not really like this. He doesn't like waiting, he doesn't like talking at morning. This is new.

Oh. Maybe ginagawa niya na ang mga advices ko sa kanya kagabi. I smile.

"Good morning Mom, morning Dad." Gabriel greeted bago umupo sa kanyang upuan.

Dad almost choke on his food dahil sa gulat, mom's eyes widen too.

Hindi ko na mapigilang hindi matawa. "What a good way to start a day!" I exclaim.

Sumimangot agad ang kapatid ko. "Let's eat now," he coldly said kaya napangiwi ako.

"Gabriel! ituloy mo lang yon. I swear, you look friendly and approachable this time." I said before eating.

"Yeah yeah." Sagot niya na patuloy sa pag kain.

-

Saturday came so fast. Bukas ng umaga ang flight ko pabalik sa Manila.

Desire and her husband will fetch me in the airport at dederetso na kami sa binili nilang Bahay sa QC para sa akin.

"Ate?" Napatingin ako sa kakapasok lang na si Gabriel.

"Bakit?" I asked.

He sat on my bed and glance at my things na kasalukuyang nagkalat roon.

"Your living in Manila again?" mahina niyang tanong.

"Why baby? You don't want ate to?" I asks him.

Agad siyang umiling. "No! I mean, yes but no." He sigh.

Umupo ako sa tabi niya. "I can change my plans for you. You don't want me to go?" I asks him.

Umupo ako sa tabi niya.

"I don't. but you have to. I just feel sad about being left alone here."

"I mean, our brothers are here in Maguin but I could not hang out with them like we used to. They're so near yet so far." He smile sadly.

I've never seen this side of Gabriel, ever.

"Gab. You can come with me if you want. You can enroll at any of the universities in Manila." His face lighten.

"Really?!" excited niyang wika.

"Yeah. If that's what you want, we can ask permission right now." Naging kuripot man ako, I can still spent my money for my brother's college.

"I can move my flight so that I can but another ticket for you para sa susunod na araw nalang tayo pupunta roon." I said.

Ang nakangiting mukha niya ay napalitan ng kaba. "Baka hindi nila ako papayagan." wika niya.

"Tara. Ako ang bahala sayo." hinila ko siya palabas ng kwarto ko papunta sa kwarto nila mommy.

-

I talk to them properly kaya napapayag ko ang parents ko sa napag usapan namin, pero kailangan niya munang tapusin ang school year na ito.

The Kismet of Penelope (COMPLETED)Where stories live. Discover now