Pełna sala bankietowa
Kolacja przebiegała dość sprawnie dla wszystkich, z wyjątkiem gospodarza: ale należało się tego spodziewać, biorąc pod uwagę, że przywódca Sekty Jiang jest typem człowieka, który podjąłby walkę z dziesięcioma demonicznymi kultywującymi i dwiema wodnymi otchłaniami, zamiast spędzić noc na udawaniu uprzejmości, podczas gdy debilni przywódcy Sekt zadawali mu jeszcze bardziej głupsze pytania.
Korzystając z okazji, aby przyjrzeć się pomieszczeniu przez krawędź swojej szklanki podczas rzadkiej chwili wytchnienia, zaraz po tym, jak przywódca sekty Gao w końcu opuścił swoją stronę z powodu konieczności ponownego udania się do obiektów. Podziękuj Guanyinowi za strasznie mały i prawdopodobnie niezdrowy pęcherz tego człowieka - pięć razy w niecałą godzinę? To nie może być normalne, zapisuje w pamięci, by polecić jednego ze swoich zaufanych medyków.
Rozglądając się dookoła, dostrzegł swojego brata, siedzącego obok jego prawdopodobnie mniejszego posągu męża, trzymającego w każdej ręce jeden kubek wina jak absolutny pijak. Jiang Cheng przewraca oczami, gdy śmiech jego shixionga dociera do niego nawet z miejsca, w którym siedzi w sekcji pokoju Sekty Gusu Lan, która nie jest nawet blisko, do cholery.
Nieco w prawo, obserwuje Zewu-Juna rozmawiającego z juniorami i Jin Lingiem. Sięgając po nasionko lotosu, nie odrywając oczu od grupy, zastanawia się, o czym mogli rozmawiać, skoro Lan, szanowny przywódca sekty, był tak wyraźnie zdenerwowany.
Jego myśli zostają nagle przerwane przez przywódcę sekty Gao, upadającego na poduszkę obok jego niskiego stolika z satysfakcjonującym westchnieniem. Jiang Cheng odstawia swój kubek za jednym zamachem, po czym ponownie się odwraca, aby dalej nie słuchać skarg mężczyzny.
Nieco wcześniej, po drugiej stronie pokoju, młoda postać w złotych szatach pojawiła się na korytarzu sekty Gusu Lan.
-Dobry wieczór, Zewu-Jun- Przywódca Sekty Jin zaczął grzecznym tonem i perfekcyjnie salutuje siedzącemu przed nim przywódcy sekty.
-Liderze sekty Jin, mam nadzieję, że dobrze się bawisz- mówi ze skinieniem głowy i życzliwym uśmiechem.
-Bawiłem, dziękuję- Mocna pozycja zrywa się, gdy Jin Ling obserwuje postacie siedzące nieco z tyłu i załamuje ręce, gdy pyta z wahaniem- Czy nie miałbyś nic przeciwko, gdybym siedział obok przez tą noc? Chciałbym porozmawiać z kuzynem i Lan Jingyim-
Lan Xichen ma delikatną minę, gdy obserwuje, jak przywódca sekty staje się prostym chłopcem, który tęskni za przyjaciółmi na jego oczach. Jego serce pęka trochę z powodu innego dziecka, które straciło zbyt wiele, ale poczucie winy, które pojawiało się, gdy myślał o swojej roli w tych wydarzeniach, nie pali już tak bardzo, jak kiedyś, raczej czuje szarpanie szwów, które w końcu mogą się zrosnąć, ponieważ powoli, ale skutecznie zamykają się i stają się blizną.
Wskazuje na poduszkę położoną po jego prawej stronie- Oczywiście nie musisz pytać. Jesteście rodziną, a rodzina jest zawsze mile widziana, aby usiąść z nami-
Jin Ling rumieni się lekko, nie przyzwyczajony do takich delikatnych słów, i mamrocze podziękowania, siadając tak wdzięcznie, jak to tylko możliwe, ale z widoczną chęcią do rozmowy z przyjaciółmi.
-A-Ling- Lan Yuan uśmiecha się do niego delikatnie na powitanie. - Cieszę się, że mogłeś dołączyć do nas dziś wieczorem, bałem się, że twarz Jingyiego na zawsze zastygnie w ten sposób, jeśli będzie się dąsał z powodu tego, jak bardzo za tobą tęsknił-
-Hej! Nie tęskniłem za Młodą Panią i nie dąsałem się!- Lan Jingyi odpowiada z rozpalonymi policzkami ze wstydu.
-Przestań gadać bzdury, A-Yuan- Z rozdrażnieniem krzyżuje ramiona, choć słaby rumieniec szybko wkracza na jego twarz- A teraz powiedz mi, co robiliście, kiedy umierałem z nudów podczas konferencji?-
