THE PATH FINDING THE CURE (On-going)

PATH NINETEEN

Alam ko na si Frank ang isa ngunit sino ang kausap niya? Malabong isa sa mga lalaki naming kaibigan ito dahil lahat sila ay tulog na. Imposibleng sa telepono ito dahil buong buo ang boses na nadidinig ko.

Tahimik akong nakasilip sa pinto habang pinapakinggan ang usapan nilang dalawa, alam kong mali ito, ngunit iha ang pakiramdam ko.

"Kailan mo ba balak simulan ang plano?"

"Maghintay ka lang."

"Palagi mong sinasabi 'yan naiinip na ako, kung hindi mo 'to sisimulan, ako ang mag sisimula!"

Nang madinig ko ang isang kalabog, mabilis akong bumalik sa aking higaan, maaaring umalis na ang kausap ni Frank, ngunit anong plano iyon?

Patuloy lang ang pag-alala ko sa narinig ko kanina hanggang sa napabalik ako sa wisyo nang dumating na si Frank dala ang isang basong tubig at isang tableta ng gamot, maaaring gamot ito sa sakit sa ulo.

Mabilis na nabago ang ekspresyon ng mukha niya, hindi katulad kanina na punong-puno ng kadiliman.

"Here, after you take your medicine matulog ka na ulit, babantayan kita." after I take the medicine, natulog na din ako katulad ng sinabi ni Frank dahil masakit pa din ang ulo ko at inaantok pa ako.

Tulog na din naman na ang lahat nang lingunin ko sila, akala ko ay babangungutin na naman ako buti na lang naging payapa ang tulog ko kahit na punong-puno ng tanong ang isipan ko.

I heard a loud noise coming outside from our room, I know that this bar was twenty-four hours open, and it is almost five in the morning. It's too early but I choose to wake up my friends. Because I want to watch the sunrise with them at para na din makaalis na kami dito.

I showered first and arrange my things before I wake them up, it is still dark outside but there is some lights coming from different buildings who serves as guide to those people outside, after I clean myself I decided to appriciate the beautiful view here where I'm standing at.

Nakakapayapa ang tanawin sa labas, ang sarap pagmasdan lalo na din ang mga taong naglalakad sa ibaba. It's already five thirty in the morning when I wake them up. Medyo maliwanag na din

"HEY, GUYS RISE AND SHINE!"

And there, I opened all the curtains and the windows, and feel again the cold wind tapping my skin. While my eyes are closed I felt someone embracing me at the back. Dinama ko muna ang mga yakap na iyon until I opened my eyes then I look at my back it was my dearest friends. Hera, Mina and Hasha, it was a real good in the morning seeing the three of them and hugging each other.

Gising na silang lahat ang iba ay parang bata pang tamad na tamad, ang ilan ay nag-uunat-unat na, ang iba nakapikit pa habang nag to-tooth brush, at isa isa na din silang naligo para maghanda paalis.

Hindi muna kami kaagad umalis, dahil naka isip na naman ng kalokohan ang mga lalaki na ito, nagharutan pa kami sa ni-rent namin na kwarto. Kami ay na sa iisang kwarto lamang, and it has six beds lang, that's why we all shared it.

My friends and I compress the two beds to have some enough space, and also the eight boys do it too. Dahil sa dami namin kailangan naming pagkasyahin ang mga sarili namin,  kahit afford naming mag rent ng isa pang kwarto pinili na lang namin nag mag sama-sama kaming lahat.

Napaka-protective kasi nitong mga boys gusto kaming samahan.

Pasado tanghalian na din noong lumabas kami sa bar na iyon, nagyaya si Zean na kumain muna sa isang fast food restaurant at libre na daw niya. Ang galing sana all talaga madaming money.