Niedoskonałości ciała
odzwierciedlają zaklętą w nim duszę.
Stan krytyczny, alarm -
to powłoka.
Smutku wypisanego na wargach
nie zmyje szminka.
Tusz do rzęs nie zamaże
szklistego spojrzenia z pajęczynką.
Wicher nie ugasi ognia,
rozniesie go, wspomoże
w skutek czego spłoną
wydawać by się mogło... bezpieczni.
Granie z duszą w a wytrzymaj!
Albo berka, uciekanie, chowanego...
Życie w bezsensie sprzeczności
zmyje w końcu sen z powiek...
I zagoni w kozi róg,
bez szans, bez wyjścia, bez klucza.
Nie bez przyczyny w powiedzeniu jest koza - ona zjada wszystko.
Spokój ducha także.
