Being Stupid Cupid (Completed)

CHAPTER 3

Afraid

Matapos kong magsinungaling kila Mommy't Daddy ay umalis na ako gusto pa sana akong ihatid ni Daddy pero tinanggihan ko.

Nakarating ako sa may Pier. Maraming tao, ayokong mag-eroplano gusto kong subukan na magbarko, ito ang unang beses na makakasakay ako sa barko, agad akong bumili ng ticket para sa sarili ko.

Hindi ko alam ko malas o talagang malas lang ako nasiraan kasi ang barkong sasakyan ko sana kaya bumili muna ako ng pagkain at kumain habang hinihintay ang isa pang barko. Nang dumating na agad akong tumayo at nakisabay sa mga tao papasok sa barko.

I was so unlucky when I entered that a fat man suddenly blocked me and said. "Miss puno na po ang barko baka po mag overload at lumubog sa ibang barko na lang po kayo sumakay." I rolled my eyes, nakakainis.

Inirapan ko ulit ito bago tinalikuran. Pakiramdam ko may pumipigil para hindi ako makaalis sa pangatlong barko nakasakay na ako mga 5:20 pm. umalis ang barko. Dumiretso na ako sa loob ng isang kwarto at natulog.

I woke up from sleep because of the strong shaking of the ship, what could be going on? I stood up and wearing my jacket I checked the time on my cellphone 7pm at night.

Lumabas ako at.

"Oh my god!"

"Maayos naman ang panahon kanina di 'ba?"

"Sana tumigil na."

Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nila halos lahat sila parang nangangamba. May bagyo ba?

Napaupo ako at ganon din ang iba dahil sa lakas ng uga ng barko, kahit natatakot ako ay tumayo pa rin ako at lumapit sa Aling pinapatahan ang kanyang anak mula sa pagkakaiyak. "Hmm..Ano po ang nangyayari, may bagyo po ba?" magalang na tanong ko dito.

"Miron iha, hindi ko nga lang alam kung anong signal?" aniya.

Napatakip ako ng aking tainga ng biglang kumidlat ng malakas at sinundan pa ito ng kulog. Napatingin ako sa kaniyang anak na mas lalong lumakas ang iyak. "Sige po salamat." she nodded and smile.

Even I fear. I still went out of the ship and there were a lot of people here. Earlier the weather was beautiful and no one said there would be a storm coming. Everyone panicked and so did I when the ship shook again so hard that it almost turned upside down, you can also see the waves in the sea that are too big.

Good thing I was able to hold the railing when the ship shook again some of them fell down hard and other remained standing like me.

Isa lang ang nararamdaman ko ngayon I am afraid, afraid to die.

Why are we here? Here in this world? Kahit ako hindi ko alam kung bakit tayo narito.

Sometimes I lay under the moon, I thank god I breathing. Then I pray don't take me soon, because I am here for a reason.

Bigla ko tuloy naalala ang lyrics ng kantang 'one day'

We're here for a reason? I guess. I don't know why we here.

Tumalsik ako sa dagat ng biglang tumaob ang barko dahil sa lakas ng alon. Kahit malakas ang ulan rinig ko parin ang sigaw at iyakan ng mga kasamahan ko sa barko.

Gusto ko nang umiyak pero walang lumalabas na luha sa mga mata ko.

Buong buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng sobrang takot nung iniwan ako ng lalaking mahal ko natakot ako ganun din sa bestfriend ko pero hindi katulad ng takot na nararamdaman ko ngayon.