Novelist's Romance

Ch. 26

SORRY SORRY :'( HAPPY NEW YEAR!!!

CHAPTER  TWENTY SIX

 

Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata at ang unang bumungad sa akin ay isang mukha … gwapong mukha na payapang natutulog.  Mula sa liwanag ng bintana nakikita ko ang pores niya na mukhang walang balak bumuka. Napahawak ako sa  mukha ko. Nakakaconscious.

Napakunot ang noo ko sa pagtataka kung anong oras na. I tried to look around and saw a digital clock na nagsasabing 6:30 am, my body clock. Beside the clock is my phone, dahan dahan ko itong kinuha iniiwasan kong magising si Andrei. I opened it and eyed opened messages. Oh hindi lang opened messages. Nagreply pa!

-------------

FROM: Paolin

Hoy Zanna. WER R U?

Bigla bigla ka nalang nawawala.

TO: Paolin

Bukas na ako uuwi.

-------------------------

Napa face palm nalang ako sa reply. Hindi ako ganyan magtext, kung ako yan ay malamang may emoticon or ‘hahahaha’ o mas maganda eh hindi ko sasabihing bukas ako uuwi! Nakikinita ko na ang hindi matapos tapos na tawag ni Paolin, maging si Andrea at sir Leyn, may ilan din kay Aaron at isang unknown number. Napalunok ako sa message nito at napasulyap sa mahimbing na natutulog na si Andrei.

FROM: UNKNOWN NUMBER

I got your back guys.

Don’t forget the protection : -)

-Azer.

ASDFGHJKL. SERIOUSLY? As in SERIOUSLY?  Kung nakakamatay lang talaga ng tao sa tingin malamang nalagutan ko na ang isang ito. Kahit boss ko siya! aba, anong sinasabi niya? protection? bakit gagamit ng protection?!

Ano ba ang protection?

I metally shook my head and tried to do a mental check of myself. Head, masakit pero keri naman, muscles? felt like torn but bearable and down there? I swallowed a lump over my throat. Uh well? it hurts.

 

Tumayo ako. syempre dahan dahan ayoko siyang magising! hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. hala hala, bakit ko bay un ginawa? bugso ng damdamin? ganun bay un? kapag galit ka eh naiisip mong mag ganun? Yung alak? ayoko na ng champagne never na akong iinom nun baka kung saan pa ako pulutin next time. Ahh basta! hindi ko kayang makipag-usap sakaniya ngayon!

I tried my best to wear my dress ng wala masyadong kaluskos na magpapagising sakaniya, mahirap pero nagawa ko naman. Inayos ko ang sarili ko sa abot ng akig makakaya na para bang walang nangyari uhhh kababalaghan. Nang nakuntento na ako ay dahan-dahan akong lumabas.

Matinding pasasalamat ang nasabi ko nang nakalabas ako sa kwartong iyon na hindi napapansin ni Andrei, jusko. hindi ko talaga siya kayang harapin. Anong sasabihin ko sakaniya? Anong irereact niya? Mandidiri ba siya dahil sa nakalampungan niya ang kaniyang empleyado. I completely shrugged that thought from my head. Mas pinapasama ko lang ang kalooban ko.