Novelist's Romance

Ch. 41

Who is it?

"Are you sure about this?" hindi ko na nabilang kung pang-ilang tanong na sa akin ito ni Azer pero tuloy pa rin ako sa pagtango. Sigurado ako. Siguradong sigurado.

Madilim na ang kapaligiran. Mga street lamps lang ang nagbibigay liwanag sa exclusive village ng mga Montefuego. Sa tingin ko ay alas dos na ng madaling araw. Ngunit wala akong pakialam. Kailangan ko siyang makita.

Ang sabi ni Azer, nandito daw si Andrei. Hindi ko na inalam kung paano niya nalaman. Nakakatakot. Ayoko alamin ang hangganan ni Azer Montefuego. Lalo na at nagawa niya akong itakas sa ospital.

Nang inalok niya sa akin ang kaniyang telepono, I weighed my choices. I chose what's best. I've carefully selected what should be done in real life than the drama entailed in every fictional story, just like the ones I made.

And this is my decision.

I'm going to face him.

"Okay." Azer said nonchalantly. "Just so you know he was drinking though I could guarantee that he's still fine." he added smiling sheepishly.

He really is enjoying this.

"Azer. matanong nga kita."

"what?" he asked still smiling.

"Bakit mo ginagawa ito? Bakit mo ako tinutulungan?"

He paused. Pinilit niyang ipamukha sa akin na nag-iisip siya kung bakit niya nga ba ako tinutulungan pero agad din itong umiling at mas lalong ngumiti ng malawak.

"well, cause it's fun?" natatawa nitong sagot.

Pinaningkitan ko siya ng mata. 

He then shrugged and answered. "It was my first time seeing Andrei like this, you're good for him." he seriously said.

I'm speechless. I can't find the right words to say but apparently, he's not yet done.

"He's the kind of man who doesn't give a damn to anyone around him. He's that cold. He's a living body without a soul. Not until you came."

"Here." Hinawakan niya ang kamay ko at inilagay ang isang set ng susi. "that's the key to his house. I know what you're planning to do." he added grinning sheepishly at me. "and I like it! Go for it. Give that asshole his goddamn medicine."

Huminga ako ng malalim at sinikop lahat ng lakas ng loob na mayroon ako.

"Goodluck!" tawag ni Azer sa akin ng papalakad na ako sa gate ng bahay ni Andrei. Hindi ko na siya nilingon at agad na nagtuloy tuloy sa loob.

Hindi ganoon kadilim ang loob ng bahay dahil sa mga dim lights sa bawat sulok nito. Alam kong narito nga si Andrei dahil sa kaniyang coat na nakalatag sa sahig. Pinulot ko ito at dahan dahang sinuyod ang kabuuhan ng unang palapag.

Napadako ang tingin ko sa mini bar nito kalapit ng dinning table. May bukas na decanter ng kulay abelyanang likido katabi nito ang ilang nakakalat na papel. 

Nilapitan ko ito at napagtantong hindi lang ito mga papel ngunit mga litrato. Litrato ko at ni Aaron. Litrato habang kumakain kami sa karinderya, noon sa sinehan, kapag kumakain kami sa labas. Madaming litrato. Lalong bumigat ang aking pakiramdam, pati na rin ang patuloy na pagbuhos ng luha.

"what are you doing here?" Napalingon ako sa pinanggalingan ng malalim na boses na iyon. Ang boses na kilalang kilala ko. Namataan ko siyang nakasandal sa hamba ng pintuan palabas ng garden. Hawak ang isang baso. 

Nais kong makita ang kaniyang mukha ngunit masiyadong madilim kaya naman napagdesisyunan kong direstahin na ang lahat, para matapos na.

"anong ibig sabihin nito?" tanong ko habang nanginginig na itinataas ang ilan sa mga litrato. Nakita ko ang kaniyang paggalaw at ang paglapit niya sa akin. Sa pagtama ng liwanag sa kaniyang mukha ay nakita ko ang pagkuyom ng kaniyang panga.

"Oh. Your cheating evidences?" Sarkastiko nitong sagot. Tinitigan ko ang kaniyang mga mata, ang mga matang noon ay minahal ko ngunit ngayon ay puno na ng poot.

"I want to clarify something." He said as he slowly lowered his lips towards my ears. "who are you cheating with anyway? is it me? or my cousin?" 

Dahil sa sinabi niyang iyon ay hindi ko na namalayan ang biglaang pagtaas ng aking kamay at ang malakas nitong pagdapo sakaniyang pisngi. Tuloy-tuloy ang pagdausdos ng aking luha habang pinagmamasdan ang pagkuyom pa lalo ng kaniyang panga.

Mabilis ang mga sumunod na nangyari. All of a sudden, I can feel his hard breathing over my chest as he pinned me across a wall. My hands are held on top of my head using his one hand, while the other raised my chin. "Answer me! Who is it?" 

Pilit kong kinagat ang aking labi. Ayokong magsalita. Ayokong lumabas ang katotohanan sa aking bibig lalo na at ganito pala ang tingin niya sa akin.

"Who's the father of that kid?" Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa aking panga. Naramdaman ko na ang sakit at pilit akong namilipit upang makawala sakaniya.

"Dammnit! Answer me! Am I going to be dad? Or a fucking uncle? Answer me!" Bumuhos sa akin ang lahat ng kaniyang paratang. Tila ba ang pagdamay niya sa kamuwangan ng aking anak ang nagtulak sa akin para magkaroon ng lakas makawala sakaniyang bisig at sinalubong siya ng hindi lang sampal kundi upper cut sakaniyang kaliwang pisngi.

Nakita kong nag alab lalo ang kaniyang paningin at mas lalong bumilis ang kaniyang hininga. Pero ako din! I will not be a damsel going in vain for my distress.

I'll fight. I'll fight for my right.

"Hoy Montefuego! Unang una sa lahat, gusto ko lang linawin sayo na ikaw AT IKAW lang ang lalaki sa buhay ko!" Hinihingal kong sigaw sakaniya. "Wag mong madamay damay si Aaron dito dahil wala siyang kasalanan!" Nakita ko ang mas lalong pagdilim ng kaniyang mata ng banggitin ko ang pangalan ng kaniyang pinsan.

"And if for one minute you're questioning the legitimacy of my child. Then fuck you! I don't have to prove you anything! Akala ko ba matalino ka? eh bakit napakatanga mo naman ata at hindi mo magawang isolve ang simple genetics?" Nangingitngit kong singhal sakaniya. I saw his mood changed like flash of light, from being murderously angry, to shock, flustered, and now, ironically amused.

"ano?" hamon ko sakaniya ngunit hindi na ulit siya nakasagot. He turned his back on me and raked his hand through his hair making it more sexily messy. Nakita ko ang pagtaas at pagbaba ng kaniyang balikat na tila ba ay kinakalma ang kaniyang sarili. Hinayaan ko siya dahil kailangan ko din kalmahin ang aking sarili. Makakasama ang sobrang stress kay baby.

Naku ka talaga anak, ang tatay mo pa ang magiging dahilan kung bakit may wrinkles ka na baby ka palang. 

He slowly turned around and faced me. His face was void of emotion but his eyes wanted to say something. "I'm going to be a dad." It was not a question that wished to be answered but a fascinating declaration for him.

I was about to retort something that I am sure will make his mood worse when he suddenly crushed me against his body and my lips with his. 

I was momentarily shocked by the urgency of his lips and the coercion it does through my body. But as Andrei always does, he has his magnificent ways on making me follow his lead passionately, and intimately.

"You're not going anywhere else now. You're fucking mine." He groaned as he kissed me harder.