MAID IN MANILA ( Completed ) UNDER EDITING

CHAPTER 15

STEPHEN POV.

Habang nag-aaral ng mabuti si Kylie ako naman ay pinag-iigihan ng mabuti ang pag excercise para madali din akong makalakad.  At mag-iisang taon  na ako na nag the-therapy at masasabi ko na malaki na ang improvement ko. Nakakalakad na ako ng ilang hakbang na walang saklay.  Kahit naman busy si Kylie sa pag-aaral,  hindi niya naman pinababayaan ang pag-aalaga niya sa akin. Palagi siyang may bilin bago siya umalis at nahakanda narin lahat ng mga gamot ko na iinomin. 

Ilang buwan na ring nangyari yung paghalik ko sa noo ni Kylie at parang wala lang nangyari na ganoon sa pagitan naming dalawa.  

Pero pinaparamdam ko talaga sa kanya na espesyal siya sa akin. Kung kinakailangan na sasama ako sa pagsundo sa kanya araw-araw ay gagawin ko, Just to make sure na safe siya makakauwi.

Na-alala ko din yung sinabi ni Felix sa akin.

Flashback

Nandito si Felix ngayon sa bahay at tiningnan niya yung recovery ko.

"Dude I'm surprise that you are recovering faster than i thought."

"I want to walk as soon as possible dude," nakangiti kong sabi.

Tiningnan niya naman ako na may nakakalokong ngiti.

"What?" tanong ko sa kanya.

"It's because of Kylie right?" Nakangisi parin niyang tanong.

Bigla ko naman naramdam na uminit ang pisngi ko.  Kaya napayuko ako.

"Dude your blushing, It's so gay," natatawa niyang sabi.

"Am I obvious that much?" tanong ko sa kanya.

"Obvious na obvious, I can't believe that Stephen Dela Torre is blushing right now, And its because of a girl," natatawa niyang sabi.

"Bakit hindi ba ako na bublush kay Brenda dati?"

"To be frank dude, Hindi! Iba kasi ang aura mo ngayon kaysa noong kayo pa ni Brenda."

"What do you mean by that?" Takang tanong ko. Ang alam ko kasi Im inlove with Brenda.

"When you was with Brenda alam ko naman na masaya ka pero parang may kulang sa aura mo. But now, Sinabi ko lang ang pangalan ni Kylie ay bigla kana nang namula.  Para kang teenager na kinikilig," natatawang sabi niya.

Tiningnan ko siya ng masama at tinawanan niya lang ako.

"Its obvious pero bakit parang wala lang yun kay Kylie"?

"Maybe because manhid siya? Or gusto ya lang protektahan ang puso niya.  You know Kylie,  kilos lalaki lang yun pero alam mong mahina din siya."

Napaisip naman ako sa sinabi ni Felix sa akin.

END OF FLASHBACK

Natigila naman ang pag-iisip ko ng bumukas ang kwarto ko. And it was Mom.

"Anak kamusta kana?  I'm sorry dahil naging busy kami ng daddy mo this past few months," Malungkot na sabi ni mommy habang nakahawak sa kamay ko.

"It's ok Mom I understand," nakangiti kong sabi.

"I'm happy that you are recovering fast.  And when you are fully recoverd.  Ililipat na ng Dad mo sayo ang company natin. So prepare yourself," nakangiting sabi niya.

Nakangiti naman akong hinawakan din ang kamay niya.

"Thank you Mom for always there for me," nakangiti ko ring sabi.

"That Kylie girl,  I really love her personality,  shes strong and independent.  At siya lang ang nakatagal sayo," Natatawang sabi niya.

"Mom!"

"I really don't know kung ano ginawa ni Kylie sayo at nagpupursigi ka na makalakad agad," Nanunuksong sabi niya.

Napayoko naman ako sa sinabi ni Mom.  Ayoko munang malaman nila na gusto ko si Kylie.

~~~~~~~~~~~

KYLIE POV

Malapit na ang finals namin para sa 1st semester. At magiging busy na ako sa darating na mga araw.

Kasalukuyang nandito ako sa library at tinatapos ang research ko.  Nang tumunog ang cellphone ko. Sinagot ko naman ito.

"Hello," Mahina kong sabi.

"Kylie what time ang labas mo?" Nagulat ako sa sa boses na narinig ko kaya tiningnan ko muna ulit ang cellphone ko at nakita ang pangalan ni Sir Stephen.

"Thirty minutes pa Sir, may kailangan pa akong tapusin dito sa library. "

"Okey then,  I will wait for you," at pinatay na ang tawag.

"Ano naman kaya ang kailangan noon?" Tanong ko sa sarili ko.

Simula kase nong paghalik niya sa akin sa noo. May nagbago na ang nararamdaman ko sa kanya. Alam ko na especial na Si Sir sa akin, Pero hindi ko pinahalata sa kanya. Yung parang wala lang yung nangyari.  Para hindi maging awkward sa aming dalawa.  Pero deep inside ay parang sasabog ang puso ko sa tuwing magkasama kami. 

Palabas na ako ng school para pumara ng jeep. Hindi kasi makakasundo si kuya Rey sa akin kaya magcocomute muna ako.  Nagulat ako ng mAy kotseng tumigil sa harapan ko at napaatras ako ng kunti. Kinabahan kasi ako, Pero lalo akong nagulat nong bumukas ang pinto sa driver seat at lumabas ang isang tao na hindi ko inaasanhan.  Unti-unti naman siya lumapit sa akin na nakangiti at tumigil sa harapan ko. 

"SI-sirr Ste-stephen?" Gulat ko na tanong at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. 

"Nakakatayo kana? Nakakalakat?  Bakit?  Kailan pa?  Magkasama tayo sa bahay.  Araw-araw tayong magkasama at kitang kita ko na nakasaklay kapa. Tapos ngayon ito ka nakaka tayo at nakakalakad na?" Sunod-sunod naman na sabi ko sa kanya na nalilito.

"Relax Ky,  I already walk and stand alone for one week. But I just want to make sure that I can do it before I tell you and to surprise you also," nakangiti niya sabi.

Natutop ko naman ang bibig ko sa sobrang gulat.  At hindi ko na malayan na bigla na lang tumulo ang luha ko sa sobrang saya. Kaya hindi ko na napigilan ang sarili ko na yakapin siya at habang umiiyak. Niyakap nya rin ako nang mahigpit.

"Sobrang saya ko Sir dahil nakakalakad na kayo," umiiyak paring sabi ko.

"Its because of your patience at nagtiwala ka na makakalakad ulit ako. Thank you Ky at hindi mo ako sinukuan sa panahon na walang silbi ang buhay ko," sabi niya sa akin na nakayakap parin.

Ako na ang unang kumalas sa yakapan namin at pinunsan ko narin ang luha ko.

"Lets go!" Hinawakan niya ang kamay ko at pinagbuksan ng pituan.

Nang makapasok siya sa kotse ay tinanong ko siya.

"Sir saan tayo pupunta?" tanong ko naninigas kasi kinabit niya ang seatbeltbko at hinarao niya ako bago mag salita. Isang dangkal lng ang layo ng mukha namin.

"Were going to celebrate for my recovery at ikaw dapat ang kasama ko," Nakangiti niyang sabi sa  akin at nagsimula na siyang mag maneho.

Walang humpay naman ang kasiyahan ko habang bumabyahe kami.