Snelle update! :D
Wie van jullie gaat naar het concert in Amsterdammm?! :D :D I'm going! Let's meet?
Ik hoop dat ik jullie zie, haha. Nou ja, dat zal een beetje raar zijn, maar goed :p
Ik zal een groot shirt aandoen met Rose Davis erop. Nee, grapje. Als jullie me willen ontmoeten [wow, dat klinkt echt raar... Ik ben echt een vreemd persoon...] , ik zit in vak 202, rij 7 stoel 56 tm 59. Haha!
Waar zitten jullie? Ik denk echt dat ik niet kan wachten tot 3 mei... haha! I'm so happy! :D :D
Anyway, wat vinden jullie van Little Things? :D :D asdfghjkl;qwertyuiop[zxcvbnm,./ LOVE ITTT!
Het verhaal is opgedragen aan XxVeraxX, omdat ze m'n 100e fan is :D [OMGGG! 100! :D]
Love y'all!
xRose
*****************************************
‘Dus, Liam.’
De zware stem van de interviewer trekt me uit mijn gedachtes.
‘Hoe gaat het met je.’
Ik knik, ‘Het gaat goed.’
‘Ik hoorde dat je momenteel nog met niemand date?’
Ik schud mijn hoofd, ‘Nee. Ik vind het allemaal wel goed zo. Aan een echte relatie wil ik de komende periode nog niet beginnen.’
‘En wat nou als er een speciaal meisje op je pad komt?’ vraagt hij.
Ik haal mijn schouders op, ‘De toekomst kan je niet voorspellen.’
‘Hmmm… Heb je al iemand op het oog?’
Ik lach en schud mijn hoofd, ‘Nee, ik probeer mijn oude leven weer een beetje op te pakken…’
Na het interview, dat alleen ging over mij en Danielle, belde ik snel met Andy, en stapte vervolgens de bus weer in.
Het vreemde is, dat hoeveel ik Danielle ook mis, de enige die in mijn hoofd rond spookt is Madison. Ze laat me alles vergeten, zorgt ervoor dat ik niet oplet, dat ik altijd afgeleid ben en ze laat me zelfs weer lachen als ik haar oude brieven terug lees. Iets wat ik daarvoor al een tijdje niet meer gedaan had. En ik ken haar niet eens! Hoe kan ze dan zo speciaal zijn? Waarom denk ik zoveel aan haar?
Ik vergeet alle interviews, de songteksten, afspraken, en ’s avonds kan ik niet slapen omdat ik me fantaseer hoe ze eruit ziet. Is dat wel gezond?! Zelfs de jongens vroegen zich af waar ik met m’n hoofd zat.
Aan de andere kant hoor ik Niall gitaar spelen, en werp een blik op zijn geconcentreerde blik.
‘Wat doe je?’
Hij heft zijn hoofd en de frons op zijn voorhoofd verdwijnt, ‘Ik probeer een liedje te schrijven,’ mompelt hij glimlachend, ‘Maar het lukt niet echt.’
‘Het klonk anders best goed.’
Hij lach, ‘Dank je.’
Ik laat me achterover vallen op het stapelbed, en zucht. We gaan nu naar Sweden en daarna naar Parijs.
Madison’s POV
Met een gefronste blik blijf ik met mijn balpen op het papier tikken. Wat moet ik schrijven? Hoe slecht ik me voel? Hoe depressief ik ben? Ik wil –dat als hij het leest- hem gelukkig maken en niet overladen met depressieve brieven…
Dear Liam,
Hoe is het op tour? Ik kwam er dus net achter dat je de komende brieven helemaal niet kan lezen :( Toch schrijf ik verder, want ik heb het rare gevoel dat ik het moet doen. Is dat raar?
Veel heb ik niet te vertellen… Ik ben vandaag naar Skyfall geweest. Heb je ooit in je eentje in de bios gezeten? Ik vandaag, dat was vet raar!
Verder heb ik het erg druk met school, en met het ontwijken van iedereen in deze stomme jeugdopvang.
Maar goed, vertel ons alles als je terug bent van tour ja?
Ik glimlach en lees het kleine stukje nog een keer over, voor ik verder schrijf.
‘Madison?’
Mijn lichaam verstrakt. Het moet Talischa zijn…
‘Doe eens open!’ schreeuwt ze, terwijl ze op de deur bonst.
‘Je kan niet zomaar weglopen voor ons, Smith!’
Niks zeggen, Maddy, dan gaat ze vanzelf wel weg…
‘Waar ben je! Verdomme!’ roept ze nog, voor ze weg loopt.
Een opgeluchte zucht ontsnapt uit mijn mond. Als ik zeker weet dat ze weg is, zet ik mijn pen weer op het papier,
Pfiew! Talischa kwam net aan de deur, ze heeft me vandaag de hele dag achtervolgt. Kelly, een meisje uit de laatste klas vertelde dat ze na school achter het fietsenhok met me wilde praten, wat ook wel bekent staat als met-honderd-mensen-opwachten-en-haar-dan-slaan dus ik ben als een speer naar mijn kamer gevlucht, toen de lessen voorbij waren.
Ik ben bang, Li. Ik ben 17 jaar oud, zit in een internaat, en ben bang. Wauw, dat is heel pathetisch.
Ow, God, straks hebben we gezamenlijk avondeten, en ik zit schuin tegenover Talischa… Ow nee!
Help!
Oke, als ik morgen niet schrijf, ben ik vermorzelt door Talischa.
Ik hou van je.
Love,
Madison
YOU ARE READING
Twenty-Two Letters To Liam
Fanfiction[TWENTY-TWO SERIES BOOK #1] Liam klemt zich vast aan de fanmail. Hij leest ze, stuk voor stuk. Ze lijken allemaal hetzelfde, tot Madison hem een brief schrijft. Er is iets speciaals aan. Elke dag, wacht hij op de post en hoopt met heel zijn hart dat...
