Twenty-Two Letters To Liam

Letter Ten.

Madison Smith

10 October

London, England

Dear Liam,

In een interview zei je dat je veel fanmail leest de laatste tijd. Misschien lees je dit ook wel? Ook al is dat zo onmogelijk als een eenhoorn op een regenboog, maar veel mensen zeggen dat dat ook bestaat, dus tja.

Denk je dat Karen het erg vind dat ik aan de deur kom, Li? Altijd als ik de brief in de bus doe, staat ze voor het raam en kijkt ze me altijd met zo’n bezorgde blik aan. Misschien heeft ze de brieven ook wel gelezen? Karen, lees je dit nu? Binnenkort hebben we een talentenjacht, en ik ben uitgeloot. Daar heb ik dus echt geen zin in, Liam. Ik hou van zingen, maar ik wil niet dat mijn hele afdeling het hoort. Straks lachen ze me uit of zo iets. Het is 5 november, geloof ik. Ow laat iemand me alsjeblieft iets aandoen voor die dag, zodat ik niet mee kan doen!

Mijn verjaardag is morgen, en ik ben bang dat iedereen het is vergeten. Waarschijnlijk stuurt mijn moeder wel een suffe kaart, maar ik denk niet dat iemand er verder iets aan doet. Zoals altijd. Geweldig. Ik haat het als iedereen je verjaardag vergeet!

Liam’s POV

‘Liam Payne,’ zeg ik, als ik de telefoon opneem.

‘Liam!’

‘Mam!’

Ze lacht, ‘Liam, lieverd, hoe gaat het?’

Ik glimlach, ‘Het gaat goed, ik ben net klaar met het interview, we stappen nu de bus in,’ antwoord ik als ik het opstapje oploop, en wacht tot Niall doorloopt.

‘Luister,’ zegt mijn moeder opeens serieus. ‘De laatste dagen komt er telkens een meisje het pat oplopen, en doet dat een brief in de brievenbus. Ik kon het niet laten om ze open te maken, Li! Sorry. Maar ik vind dat je ze moet lezen. ’

Ik trek mijn wenkbrauw omhoog, ‘Wie is de afzender?’

Ik hoor wat gerommel aan de andere kant van de lijn, ‘Madison Smith. Ze noemt zichzelf Maddy.’

Mijn hart begint te kloppen. Ze brengt de brieven thuis? Waarom heb ik haar nooit eerder gezien! Ik wilde haar graag ontmoeten! ‘Lang bruin haar?’

‘Ja, en groene ogen.’

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, ‘Als je haar ziet, kan je haar dan tegenhouden, en zeggen dat ik haar brieven heb gelezen?’

‘Niet meer? Moet ik haar nummer niet voor je vragen? Ken je haar, Liam?’

‘Nee, ik ken haar niet. Zeg enkel dat ik om haar geef, dat is het enige wat ze wil.’ Antwoord ik beslist. Hoe graag ik haar ook beter wil leren kennen, denk ik dat het beter is als ze enkel weet dat ik er voor haar ben. Waarschijnlijk krijgt ze alleen maar meer haat door mij, en dat wil ik niet op m’n geweten hebben. Ik hou van haar, ook al ken ik haar niet. Misschien is houden van niet het goeie woord… Verslaaft. Ja, ik ben verslaaft. Ik kijk dagen lang uit om opnieuw een brief te krijgen, en me compleet in op haar wereld te storten. Kan je verslaaft zijn aan zo iets? Blijkbaar…

‘En stuur de brieven op,’ zeg ik nog, voor ik ophang.

Dus morgen breng ik waarschijnlijk de hele dag door in mijn kamer, wachtend tot iemand me een cadeau komt brengen, wat niet gebeurt. Great.

Misschien denk Kathy eraan, maar ik denk het niet.

Ik heb absoluut niks te zeggen vandaag, dus laten we over jou praten.

Liam, ik zag je tattoo! Jij badass! ;D Maar serieus, laat je niet op je kop zitten door je liefdesverdriet, Liam. Dat is het niet waard. Krijg geen spijt van je tattoo’s. Ow, en anyways, ik zag jullie lopen! Zijn jij en Danielle weer bij elkaar? Ik hoop het zo! Jullie zijn zo schattig!

Ow, ik moet eten. Blijkbaar is dat belangrijker voor hun, dan jij voor mij! Ik hou van je Liam!

xMaddy.

 ****************************

 Ik weet het, het is zo klein! maar waarschijnlijk post ik vandaag nog een een deel. Dus, blijf wachten! ;D

xx