Broken Strings (Music Series #1)[COMPLETED]

CHAPTER 8

Broken Strings
||Chapter 8||

"Hello? Nandito pa ako sa coffee shop Exo. Teka lang matatapos rin ang shift ko. Okay. Bye", I said when Exo called asking where am I.

Isang linggo nadin ang dumaan simula ng gabing iyong. Sa loob ng isang linggo na iyon ay palagi na kaming magkasama ni Exo. Sinusundo at hinahatid niya ako palagi. Kada matatapos ang shift ko ay nandito na siya sa coffee shop para sunduin ako.

Sometimes we also joined our dinner together. Sometimes here in the shop, sometimes in his place, but none of those times I saw one of his family.

Unti-unti na din siyang nakakapasa sa mga requirements niya. I also taught him in most major and minor subjects. Sabi ko pa nga ay aalis na ako dahil mukha namang nakakacatch-up na siya. Pero di pa daw ako aalis. Wala naman akong magawa dahil bukod sa malaki ang sahod ko, may utang na loob din ako sa kanya.

"Uyy umamin ka nga Katherine. May namamagitan sa inyo ni Exo no?", asar na tanong sa akin ni Jacie.

"Walang namamagitan sa amin", matigas at seryusong sagot ko sa kanya.

At walang mamamagitan sa amin.

"Ahhh ehh Oo nga. Sabi ko nga walang meron sa inyo hehe. Sige serve ko lang to sa table 2", paalam niya.

I signed. I still don't give a damn in things like that.

Kasalukuyan akong nagse-serve sa isang table ng mapansin ko ang blue na kotse sa labas.

He waved at me while wearing his great smile. He always do that. I sometimes wonder if he's related to someone like Taehyung. But of course he has more manly features than that kpop star, it's just his eyes and eyelids that's dominating. He also look like a bit of Mario Maurer in some times. Nahahawig kasi siya sa artista na 'yon, pero palagi ay para talaga siyang Korean.

"Nakkss! Sabihin mong hindi ka lang tutor ni Exo Kath-Kath", pang-aasar ni Kuya Joey. Kath-kath ang palayaw niya sa akin. Itinuturing ko na din siyang parang Kuya. Mapang-asar si Kuya Joey at palabiro.

"Anong sinasabi mo Kuya?", I asked with a glimpse of confusion and seriousness.

"Asus! Ide-deny mo pa! Okay lang yan Kath-kath. Napagdaanan ko na din yang mga ganiyan", sabi niya at ginulo-gulo pa ang buhok ko.

Anong problema ng mga taong to? Bakit inaasar nila ako?

I just shrugged and ignore all their teases. Marami pa akong problema sa buhay ko. Ayaw kong madagdagan na naman dahil baka tuluyan na talaga akong mabaliw.

Patuloy lang akong nagse-serve sa mga customers. Trabaho ko ito kaya magtratrabaho ako.

"Pasensya na ah! Medyo maraming customers ngayon e", sabi ko kay Exo ng makalabas na ako sa coffe shop.

"It's okay. Let's go", sabi niya at inalalayan niya pa akong makapasok sa kotse niya.

He started the engine and took the wheel in control. We traveled the plain and lonely road.

"Is it okay with you Kath if we stop for a moment to dine? I'm pretty starving", nakangiti niyang tugon sa akin. Ganito talaga siya, gusto niyang magkasabay kami palaging maghapunan. Minsan nga, dinadalhan niya ako ng umagahan sa apartment. At katulad na lang din ng mga kasamahan ko sa coffee shop, si Aleng Tery ay nang-aasar na din sa amin.

That's kinda pretty awkward. Hindi ba sila naiilang?

"Oo naman", sagot ko. Bakit pa siya nagpapaalam. Lakas talaga ng trip niya.

Ngumiti naman siya. For everytime he smiles, his eyes will became pretty small, adding his charm, talk about also his perfectly defined jaw. Seriously? Model ba siya o ano?