ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26

Με μια πρωτόγνωρη ικανοποίηση,ο Τζέρεμι έσκυψε και φίλησε ευλαβικά το πόδι της κοπέλας. Ήταν η πρώτη φορά που έβαλε και την ψυχή του  σ' αυτή τη πράξη. Το γεγονός ότι το έκαναν στα κρυφά ήταν ακόμα πιο ερεθιστικό ,με αποτέλεσμα να το απολαύσει περισσότερο.

Η Έμιλυ παρέμεινε ξαπλωμένη πάνω στο τραπέζι  με ανοιχτά ματιά ,προσπαθώντας να ηρεμίσει το κορμί και το μυαλό της. Σκεφτόταν αυτό που είχε μόλις κάνει, αυτό που περίμενε αγωνιωδός να συμβεί τόσο καιρό. Η ευχαρίστηση και η γαλήνη που επιτέλους έδωσαν στο σώμα της ξανά χαρά και ζωντάνια. Ένιωθε σαν να βρισκόταν πάνω σ' ένα συννέφο, απ' όπου δεν ήθελε να κατεβεί ποτέ ξανά . Χαμογέλασε στον εαυτό της και σηκώθηκε όρθια.

Τα μαλλιά της είχαν μπερδευτεί και μπλεχτεί μεταξύ τους, ενώ τα μάγουλά της ήταν κόκκινα λες και είχε μεθύσει. Τράβηξε την ξεχιλωμένη φούστα της όσο πιο κάτω μπορούσε και πάτησε στο έδαφος αδύναμα.

-"Ευχαριστώ.." Είπε ήρεμα στον Τζέρεμι που χάιδευε τη γάμπα της. Μες στο σκοτάδι και παλι δεν μπορούσαν να δει ο ένας την έκφραση του άλλου. Ακουγόταν μόνο οι ανάσες και οι κινήσεις τους.

-"Τίποτα, αφού το είχες ανάγκη.¨Σηκώθηκε απ' την καρέκλα ικανοποιημένος και κόλλησε μπροστά της με τα δυό του χέρια να ακουμπάνε δεξιά-αριστερά το τραπέζι. "Το ξερα οτι θα συνέβαινε αυτό.Αν ερχόσουν πιο νωρίς σε μενα ..." Έσκυψε και φίλησε το στόμα της απαλά.

-"Ναι, έχεις δίκιο..Τσάμπα ταλαιποριόμουν τόσο καιρό." Σήκωσε το χέρι της και τον ακούπησε στο πρόσωπο. Πόσο όμορφος είναι! Νέος και παθιασμένος σαν κι εμένα. Δεν πιστεύω ότι τόσο καιρό δεν ζούσα αυτήν την εμπειρία; Γιατί έκρυβα τα συναισθήματά μου και καταπίεζα τις ανάγκες του κορμιού μου; Πόσο χαζή είμαι! Χάιδεψε το μάγουλό του καταλήγοντας στα όμρφα χείλη του. 

Ο Τζέρεμι χασκογέλασε και την φίλησε στο χέρι. "Θες να το ξανακάνουμε;" Έβαλε το χέρι του μέσα απ' το φόρεμα και την χάιδεψε ανάμεσα στα πόδια. Η Έμιλυ βόγκηξε και τον αγκάλιασε σφιχτά. Το αγόρι την φιλούσε στον λαιμό γρήγορα μέχρι που εκείνη τον έσπρωξε. 

-"Σταμάτα κάποιος άναψε το φως απ' έξω." Και οι δυο παρέμειναν στην θέση τους δίχως να ανασαίνουν. Μόλις το φως έκλεισε και οι δυο ξεφύσηξαν με ανακούφιση.

-"Ας συνεχίσουμε." Ο Τζέρεμι έσκυψε για να την ξαναφιλήσε όμως εκείνη δεν τον άφησε.

-"Αν μας έβλεπε;" Ρώτησε με  ταραχή. 

-"Δεν μας είδε! Οπότε μην ανησυχείς.." Την ξαναφίλησε, αλλά εκείνη έφυγε απ΄την αγκαλιά του απότομα.

-"Ππρέπει να πάω πάνω..Μπορεί να μας πιάσουν αν μείνουμε κι άλλο εδώ." Μάζεψε τα ρούχα της,έβγαλε τα παπούτσια της και άνοιξε σιγανά την πόρτα.

-"Θα βρεθούμε αύριο;" Ρώτησε ο Τζέρεμι αγχωμένος με αυτή τη κατάσταση.

-"Αύριο το πρωί θα πάτε να μείνετε σε άλλο σπίτι. Δεν είναι μακριά από εδώ. Καληχύχτα." Βγήκε έξω κρατώντας τα τακούνια στο χέρι. Περπατούσε σιγά-σιγά για να μην την ακούσει κάποιος.

Μετά από 5 λεπτάκια ο Τζέρεμι βγήκε και εκείνος και μπήκε στη κρεβατοκάμαρά του. Κουρασμένος ξάπλωσε δίπλα στη γυναίκα του χωρίς έγνοιες. Δεν τον πείραξε καθόλου που την απάτησε. Της άξιζε κιόλας. Είμαι νέος με ορμές και δικαιολογούμαι γι' αυτό που έκανα.. Συνέχισε να ξεγελάει τις ενοχές του και τον εαυτό του ,όπως έκανε πάντα με το να τα ρίχνει σε άλλους..

Η Έμιλυ ανέβηκε με φόβο τις σκάλες, ώσπου έφτασε στο υπνοδωμάτιό της. Ένοχη αντίκρυσε διστακτικά το ήρεμο πρόσωπο του σύζυγού της. Κοιμόταν γαλήνια και ευτιχισμένα δίχως να ξέρει τι ειχε συμβεί.

 Ενοχές άρχιζαν να πλημμυρίζουν την καρδιά και το μυαλό της. Ασυναίσθητα ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της. Με βιασύνη μπήκε στο μπάνιο και άφησε ελεύθερο τον εαυτό της να κλάψει. Μα πώς έκανα τέτοιο πράγμα;; Εγώ;; Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα είμαι πιστή. Πρότυπο συζύγου όμως οι ανάγκες και το κορμί μου με πρόδωσαν. Κατηγορούσα την μαμά μου,αλλά έκανα κάτι χειρότερο. Πήγα με τον άντρα της!! Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρόδωσα και το στεφάνι μου ,που με αγαπάει και με λατρεύει!

Με δάκρυα οργής, αλλά και μετάνοιας έβγαλε τα ρούχα της και τα πέταξε στα σκουπίδια. Κάλυψε με τα χέρια το στόμα της για να μην ακούγοντε τα αναφιλητά και οι λυγμοί που έβγαζε ασυγκράτητα. Μετά από αρκετή ώρα βρήκε την αυτοκυριαρχία της και βγήκε έξω για να ντυθεί.

Μες στο σκοτάδι άνοιξε την ντουλάπα και έβγαλε το νυχτικό της. Με μια φευγαλέα ματιά είδε το είδωλό της στον καθρέφτη και γύρισε να το παρατηρήσει. Ένιωσε αλλαγμένη, οι γοφοί της είχαν στρογγυλέψει και το  πρόχωπό της ήταν πιο γαλήνιο ,ακόμα και μετά απ΄το κλάμα. Ήταν η ικανοποίηση του σώματος ή η ψυχική ηρεμία που ένιωθε επιτέλους, δεν μπορούσε να καταλάβει. 

Διστακτικά ξάπλωσε δίπλα στον άνδρα της με γυρισμένη πλάτη. Θέλησε να κοιμηθεί ήρεμα, χωρίς να τον αντικρύσει και να μισήσει τον εαυτό της ακόμα πιο πολύ...